စတင္ထိေတြ႔လုိက္ရတာနဲ႔ ပိတိေတြဖ်ာသြားသလုိ အလုိလုိ ခ်ဳံးပြဲခ်ငုိေၾကြးမိ၊ အရင္တုန္းကေတာ့
သူ့ကုိယ္အေပါစား လူမုိက္တစ္ေယာက္လုိ႔ထင္ခဲ့၊သူ့ဗလနဲ႔ကုိယ့္ဗလနဲ႔ ခ်ၾကရင္ တရားမွ်တပါ့မလား လုိ႔
ေတြးမိခဲ့၊ပဥၥ၀ုဓ မင္းသားလုိ ေသေသာ္မွသည္ ေအာ္ေကာင္း၏လုိ႔ ေၾကြးေၾကာ္ရမလားလုိ႔ စဥ္းစားမိ၊
တေျဖးေျဖးကုိယ္ေျခကုန္လက္ပန္းက်လာေတာ့သူဟာကုိယ့္အနားအယဥ္ပါးဆုံးအိမ္ေမြးတိရိစၧာန္ေလး
တစ္ေကာင္လုိ ကုိယ့္ေျခရင္းမွာ ၀ပ္ဆင္းေနပါေလေရာ ။ သူ႔အတြက္ ကုိယ္ဘာလုပ္ေပးရမလဲ စဥ္းစား
သလုိ ၊သူကလဲ ကုိယ့္အေပၚမွာ တစ္ခုခုထုိးတင္ေနသလုိလုိ တြန္းခ်ေနသလုိလုိ ဆက္ဆံေနခဲ့ ၊
သူ့အေပၚမွာ မျငင္းဆန္ရဲသလုိ ေတာ္လွန္ပုန္ကန္လုိက္ဖုိ႔ကလဲ မလြန္ဆန္ရဲခဲ့ ၊ ဒီလုိပဲ ေနကုန္ေနခန္း
ေပၚလာမလားလုိ႔ ထုိင္ေစာင့္ၾကည့္ေနရတာပဲ ၊ ျဖဳတ္၊ဖ်က္၊တပ္ဆင္ၾကည့္မိ၊ ေကာ္လာ့ခ်္လုပ္စရာ
စာအုပ္ကလဲ အနားမွာ အလြယ္တကူ မရွိခဲ့၊ ဂ်ာနယ္ေတြထဲမလဲ ခ်ာခ်ာလည္သတင္းမ်ားနဲ႔ဆုိေတာ့
ထိေတြမိ့သမွ်၊ သိျမင္မိသမွ်၊ မွတ္ဥာဏ္ထဲရွိသမွ် ျပန္ျပန္သုံးၾကည့္ေနရတာပဲ၊ တစ္ေၾကာင္းတစ္ပါဒ
ရလုိရျငား စစ္ပြဲသတင္းေတြနားေထာင္ ၊ သတင္းေၾကာ္ျငာသူေလးရဲ႕ နႈတ္ခမ္း ဟာ ရႊန္းရႊန္းစုိလုိ႔ ၊
ဒီတစ္ပုဒ္မွ မဆုံးေသးခင္ ၊ဖ်တ္ကနဲေနာက္တစ္လုိင္း ကူးသြား၊ ကုိယ္လဲ သူ႔ေနာက္လုိက္ေနရတာ
ေမာပန္းလြန္းလွပါၿပီ၊ ဘယ္လုိနည္းနဲ႔မွ မရေတာ့ရင္ေတာ့ Slyvia Plath လမ္းစဥ္ကုိပဲ ေရြးလုိက္ေတာ့
မွထင္ရဲ႕ ။
ေမာင္ဖုန္းျမင့္
No comments:
Post a Comment