အိမ္ကေလးသုိ႔ လြမ္းဆြတ္မႈ

 အုိ ! . . အိမ္ကေလး  . . . သင့္ အား ငါ ျပင္းျပင္း ရွရွ လြမ္း၏ . . ။

   မည္းေမွာင္ေနေသာ ၿမဳိ႕ၾကီး အတြင္းမွ ေပၚထြက္လာေသာ အိမ္လြမ္းေဝဒနာမွာ နာသာခံခက္ ၊ အတြင္းပုိင္း နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္း  သုိ႕ တေျမ႕ေျမ႕ တုိက္စားေနေသာ ဒဏ္ရာ ၊ဒဏ္ခ်က္ မ်ားပင္

   အိမ္ဟုဆုိလုိက္လွ်င္ အမ်ားအားျဖင့္ မိသားစုဟု အနက္ဖြင့္ဆိုခဲ့ၾကၿပီး ၊ ေႏြးေထြးလုံျခဳံမႈ ေပးႏုိင္သည့္ အသုိက္အျမဳံ သုိ႔မဟုတ္ ဘဝေဖာ္အခ်င္းခ်င္း အမွီသဟဲျပဳရာ သာယာေပ်ာ္ရြင္ မႈ ဟု အလုိလုိ အသိအမွတ္ျပဳခဲ့ ၾကျပီး ျဖစ္ပါလိမ့္မည္ ။

       “ အိမ္ျပန္မယ္ ”  ဟု ရည္ညႊန္း စိတ္ျပဳလုိက္ရုံျဖင့္ ဘ၀င္စိတ္ အတြင္းတြင္ သာယာေပ်ာ္ရႊင္မႈ ၊ လုံျခဳံ စိတ္ခ်ရမႈ ၊ အထီးက်န္ျခင္းမွ ကင္းလြတ္ရမႈ တုိ႔ျဖင့္ အားအင္ သတၱိမ်ား ျပည့္လွ်ံလာကာ ၊ ျငိမ္းခ်မ္းရာ ဘုံဘဝသုိ႔ တြယ္ျငိ ဆုိက္ကပ္မိေသာ ဝိၫဥ္ တစ္ခု ၏ ခံစားမႈကဲ့ သုိ႔ပင္ ျဖစ္ ၏ ။

        သူ႔ငယ္ ဘဝ ေနထုိင္ခဲ့ ရေသာ အိမ္ကေလးမွာ ရန္ကုန္ ၿမဳိ႕လည္ ရွိ ဆူညံသံမ်ား အနည္းငယ္ ေရာယွက္ ေနေသာ ျခံဝင္းက်ယ္ကေလး တစ္ခု အတြင္း၌ ျဖစ္သည္ ။ ႏွစ္ေဆာင္ၿပဳိင္ အိမ္ႀကီး၏ ေလးခန္းတြဲအိမ္ခန္းေလး ၏ ဘယ္စြန္မွာ သူႏွင့္ သူ႔မိသားစု ကေလး ေနထုိင္ခဲ့ၾကဖူးသည္  ။ သူက သူေနထုိင္ေသာ အခန္းကေလးကုိ ႏွလုံးသား ေထာင့္က်ဥ္းဟု တိတ္တဆိတ္ အမည္ေပးခဲ့သည္ ။ မိသားစုေတြ ဖရုိဖရဲ မျဖစ္ခင္ ေရႊအုိေရာင္ ေန႔ ရက္မ်ား ။ စိတ္ထဲ စြဲထင္ေနေသာ အခန္းခ်င္းကပ္လွ်က္ ငယ္သူငယ္ခ်င္း မိသားစု ။ “မမေလး” ၊ “ဘဘ” ၊ “ၾကီးၾကီး” အစရွိေသာ စိတ္ပုံရိပ္မ်ား ။ အဲလစ္ရဲ႕ အံဖြယ္ကမၻာထဲသုိ႔ ေရာက္ရွိသြားခဲ့ရသလုိ  စြဲထင္ရစ္ေနေသာ “ဘဘ”၏ စာအုပ္ေတြ သိမ္းဆည္းထားေသာ ဗီရုိၾကီးေတြ ၊ ထင္းရဴး ေသတၱာ ၾကီးေတြ ။

           ျငိမ္သက္တိတ္ဆိတ္စြာ စာအုပ္ပုံၾကားထဲ  လွဲေလွ်ာင္းေခြ ေနေသာ  ပိန္ေျခာက္ေျခာက္ ညဳိညစ္ညစ္ ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္၏ ပုံရိပ္  . .  . ၊ ေအာက္ထပ္ အခန္း ၂ ခန္း မွ ကစားေဖာ္ ညီငယ္ ၊ ညီမငယ္ ေလးမ်ား . . ၊ ဂုိးတုိင္လုပ္ ဂုိးဖမ္းခဲ့ေသာ မာလကာ ပင္ၾကီး ၂ပင္ ...၊ တာဇံ လုပ္တမ္း ေဆာ့ခဲ့ရာ ေစာင္းလွ်ား ပင္ႏွင့္ ျခံေထာင့္က ပိႏၷဲပင္ႀကီး ... ၊ ညဘက္ ျခံထိပ္မွာ ဂစ္တာ လာတီးေနၾက အကုိၾကီးေတြ ..၊သူတုိ႔ႏွင့္ သီခ်င္း လုိက္ဆုိရင္း ေလ့က်င့္ခဲ့ရေသာ ဂစ္တာေကာ့ဒ္ေတြ ..၊ ေဆးလိပ္ခုိးေသာက္တဲ့ ညမ်ား . . ၊ အဲ့ဒီ အခ်ိန္ ကာလက ေခတ္စားေနေသာ ဘရိတ္ဒန္႔စ္ကရင္း ရုိက္ပြဲေလးမ်ား ဆင္ႏႊဲခဲ့ရေသာ တန္ေဆာင္တုိင္ ပြဲေတာ္ .  .၊ အိမ္ျပန္မအိပ္ခဲ့ေသာ ရက္သတၱပါတ္ ေပါင္းမ်ားစြာ  အစရွိသျဖင့္ . . . . ။

ထုိ႔ေနာက္ ေလျပင္းမုန္တုိင္းက်သလုိ တစ္တုိင္းျပည္လုံး တုန္လႈပ္ခဲ့ရေသာ အေျပာင္းအလဲ ၊ အျဖစ္အပ်က္ၾကီး က သူတုိ႔ ျခံဝင္းေလးကုိပါ ပုတ္ခတ္လႈပ္ရွား သြားေစခဲ့သည္ ။

   ျခံဝင္းေလးထဲမွ  အရင္ဆုံး ႏႈတ္ဆက္ ခြဲခြာသြားၾကသူမ်ားမွာ ငယ္သူငယ္ခ်င္း မိသားစုကေလးက “ဘဘ” ၏ အလုပ္တာဝန္ျဖင့္ တစ္ေနရာသို႔  မမေလးႏွင့္ အကုိလုိ တြယ္တာရသူ ႏွစ္ေယာက္မွာကား ထုိထက္ေဝးကြာ ေသာ အေဝး တစ္ေနရာသုိ႔ . .  ဘဝဆုိတာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ  ရာခုိင္ႏႈန္း အနည္းငယ္သာ ပါဝင္ၿပီး  အစီအစဥ္ မက်မႈမ်ားစြာႏွင့္ လြဲေခ်ာ္ျခင္း ခပ္မ်ားမ်ား ေပါင္းစပ္ ပါဝင္ေသာ အရာ ပါလားဟု သူစတင္ မ်က္ခုံးပင့္ ၾကည့္လုိက္မိသည္ ။

     သူႏွင့္ သူ႔မိသားစုေလးသည္လည္း ထုိစဥ္ကာလ က ေရစီးေၾကာင္းတစ္ခုလုိ အားေကာင္းလွေသာ ျမဳိ႕သစ္ ေလးမ်ားဆီသုိ႔ ဦးတည္စီးေမ်ာခဲ့ရေလသည္ ။ မတူညီေသာ အသုိင္းအဝုိင္း ၊ ပတ္ဝန္းက်င္စိမ္း ႏွင့္ ခက္ခဲ ၾကမ္းတမ္းေသာ ၿမဳိ႕သစ္ညေနခင္းမ်ား၏ ရုိက္ခတ္မႈက ၿမဳိ႕လည္ေခါင္မွ ရုတ္တရက္ ေျပာင္းေရြ႕လာရေသာ သူ႕အတြက္ မသက္သာေစခဲ့ ။ ပ်င္းရိ ျငီးေငြ႔ဖြယ္ရာ ျမဳိ႕သစ္ေနရက္မ်ားကုိ တုိက္ခုိက္ဖုိ႔ အတြက္ သူ႕ဂစ္တာကုိ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း တီးခတ္တတ္လာသည္ ။ စကၠဴအလြတ္ေတြေပၚမွာ စကားလုံးမ်ားစြာ ဟုိျခစ္ ဒီျခစ္ ျခစ္တတ္လာ ခဲ့သည္ ။ သူ၏ မိခင္ျဖစ္သူ ရုံးက ျပန္လာမည့္ ေျမနီလမ္းကေလးေပၚ ေစာင့္ေမွ်ာ္ ထြက္ၾကဳိရင္း ရုံးမွ အျပန္ ဆုံေနၾက ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ အေပၚမွာ ရင္ခုန္လာမိခဲ့သည္ ။ စစ္တုရင္ ကစားျခင္းကုိ အလြန္အမင္း ႏွစ္သက္ ခုံမင္လာခဲ့ျပီး ။သူ၏ လူငယ္ဘဝ အရိပ္ရွည္ရွည္ လ်ားလ်ားက အရက္ဆုိင္မ်ား အတြင္းသုိ႔ ေပ်ာ္ဝင္သြားခဲ့ျပန္သည္ ။

    မေမွ်ာ္လင့္ပဲ နိမ္႔ပါးသြားေသာ အေျခအေနႏွင့္ ဖိစီးလာေသာ ေငြေၾကး အခက္အခဲမ်ားၾကားတြင္ သူႏွင့္ သူ႔ညီ၊ ညီမငယ္ေလးတုိ႔မွာ လူးလြန္႔ၾကီးျပင္းလာခဲ့ၾကရသည္။

     ေရြးခ်ယ္ခြင့္မ်ားစြာ မရွိေသာ သူ႕အတြက္ သူ႕သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ အိမ္သုိ႔သြားေရာက္ ေနထုိင္ကာ အလုပ္လုပ္ခဲ့သည္ ။ အခ်ိန္ ၾကာလာသည္ႏွင့္ အမွ် မိမိ၏ ကုိယ္ပုိင္ အိမ္မဟုတ္သည့္  အိမ္တစ္လုံး၏ သူစိမ္း ဆန္မႈကုိ ရုတ္တရက္ ၾကဳံေတြ႕လုိက္ရေတာ့ သူ႕အတြက္ အၾကီးအက်ယ္ တုန္လႈပ္ေစခဲ့ရျပန္သည္။ ျမဳိ႕ျပ၏ ခမ္းနားၾကီးက်ယ္မႈကလည္း အဆင္မေျပေသာေန႔ရက္မ်ားကုိသာ ပုိင္ဆုိင္ေသာ သူ႕အတြက္ ေလးလံေသာ ဖိစီးႏွိပ္စက္ မႈပင္ ။ ကြန္ကရစ္ေတာအုပ္ၾကီး၏ ရယ္ေမာ ေျခာက္လွန္႔သံကုိ မခံႏုိင္ေတာ့သည့္အဆုံး သူ႕ေျခလွမ္းမ်ားက ျမဳိ႕သစ္ေလးရွိ ရယ္စရာနည္းနည္း ေမာစရာမ်ားမ်ား အိမ္ကေလး ရွိရာသုိ႔ ဦးျပည္လွည့္ လုိက္၏ ။ ထုိအခ်ိန္မွစ၍ သက္မဲ့ အိမ္ကေလး တစ္လုံးအတြင္းတြင္ ခံစားမႈ စိတ္ဝိညဥ္ႏွင့္ အသက္ ရွိေနၾကာင္း သူ႕ကုိ သတိျပဳမိခဲ့ေစ၏ ။

    ေရြ႕လ်ားေနေသာ အခ်ိန္ကာလႏွင့္ မျမင္ရေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားက သူႏွင့္သူ႕မိသားစုေလးကုိ ဆင္ေျခဖုံးရွိ အခန္းငယ္ေလး တစ္ခု အတြင္းသုိ႔ တြန္းထုိး သယ္ေဆာင္သြားျပန္ေလသည္ ။ သူ႔အေနျဖင့္ ဘ၀ဆုိတာ အေလးအနက္ ထားစရာလုိ႔ မျမင္ႏုိင္ေတာ့ပဲ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး အရြဲ႕တုိက္ ေလာကဓံတရားႏွင့္ တြန္းထုိးရန္ျဖစ္ရင္း “လူပုံအလည္..  မေနခ်င္ .. တစ္ေယာက္ထဲပဲ.. ရင္ခုန္သံအေသေတြကုိ.. ျဖန္႔က်ဲၿပီး အခန္းငယ္ထဲ” စသည့္ စာသားမ်ားပါဝင္ေသာ ေရာ့ခ္ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကုိ အၾကိမ္ၾကိမ္ ဆုိျငီးေနခဲ့မိသည္ ။

  ေန႔စဥ္လႈပ္ရွားေနရေသာ ျဖစ္စဥ္ၾကီး တစ္ခုလုံးအတြင္းမွာ မေသခ်ာ မႈမ်ားစြာပဲ ရွိေနခဲ့သည္ဟု တေျဖးေျဖး သူ သက္ဝင္ယုံၾကည္လာခဲ့ သည္။

   

အိမ္ကေလးေပါင္း မ်ားစြာ၏ အသံမဲ့ဘာသာစကားကုိ သူအနည္းငယ္ နားလည္လာခဲ့ သည့္အခ်ိန္မွစ၍ “ ေလာကသည္ ရွိ၏ ထုိရွိေနေသာ ေလာကအတြင္း ဘာမွ မရွိျခင္းသာ ရွိ၏ ” ဟူေသာ အေတြးကုိ အေလးအနက္ ဆင္ျခင္စဥ္းစားေနရင္း အိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၏အသံမဲ့ အသံမ်ားစြာကုိ သူစုေဆာင္း ရွာေဖြေနခဲ့မိသည္။

     ရပ္ေဝးေျမျခားရွိ သူေနထုိင္ခဲ့ရေသာ အလုပ္ရွင္မွေပးသည့္ စုေပါင္း အိမ္ယာ အတြင္းမွာ  ..၊ အေဆာင္တစ္ခု၏ အခန္းက်ဥ္း ထဲမွာ ၊ လူအမ်ား အစုစပ္စုငွားေနရသည္ အိမ္ငယ္ကေလးအတြင္းမွာ ၊ ေန႔ဘက္တြင္ ရုံး ျဖစ္ျပီး ညဘက္ လူေပါင္းမ်ားစြာ အခေၾကးေငြေပး အိပ္ ရသည့္ အေဆာက္အဦးအတြင္းမွာ ၊ ခ်စ္သူ ခင္သူတုိ႔ႏွင့္ေဝးရာ မိကြဲဖကြဲ အခန္းေလးမွာ .. နာက်င္ေၾကကြဲေနသည္ အိ္မ္ကေလးမ်ား ၏ အသံမ်ားစြာကုိ သူစုေဆာင္းရရွိခဲ့ၿပီးေနာက္ ...

   သူ႕အေသြးအသားထဲမွာ က်ယ္ေလာင္စြာ ေတာင္းဆုိေနတာက  .  . အတၱ ၊မာန ၊ ေဒါသ ကင္းစင္တဲ့ အိမ္ကေလးေတြရဲ႕ အသံ ၊ ေပ်ာ္ရြင္ဖြယ္ရာ ၾကည္ႏႈးမႈေတြနဲ႔ ျပည့္လွ်ံေနတဲ့ အိမ္ကေလးေတြရဲ႕အသံ . . ခ်စ္သူျခင္း နားလည္မႈေတြနဲ႔ ျဖဴစင္ဝင္းလက္ေနတဲ့ အိမ္ကေလးေတြရဲ႕ အသံ ၊ အထီးက်န္မႈတုိ႔ ကင္းေဝးရာ ဆည္းလည္းေလးေတြ ရယ္ေမာ ေပ်ာ္ရြင္ေနတဲ့ အိမ္ကေလးေတြရဲ႕ အသံလုိ႔ အေသအခ်ာ သိရွိ နားလည္ခဲ့လုိက္ေတာ့သည္ ။

   သူ႕ေျခလွမ္းမ်ားက သူ႔ျမဳိ႕ေလးရွိရာ ဦးတည္လ်က္ ၊ ေျမနီလမ္းေလးအတုိင္းေလွ်ာက္လာရင္း .. ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းအျပည့္နဲ႔ ျခံတံခါးေလးကုိ တြန္းဖြင့္လိုက္ေတာ့  . . . မုိးေရစက္ေတြၾကားမ်ား အခ်ိန္ကာလာမ်ားစြာ သူ႕ကုိေစာင့္စားရင္း ဖ်ားနာ ေသဆုံးေနျပီျဖစ္ တဲ့  ေျခာက္ေသြ႔ အိမ္ကေလးကုိ ေတြ႔လုိက္ရေလရဲ႕  . . .။

အုိ ! . . အိမ္ကေလး  . . . သင့္ အား ငါ ျပင္းျပင္း ရွရွ လြမ္း၏ . . ။

                                                                                                          

                                                                                                                 ေမာင္ဖုန္းျမင့္