Sunday, August 15, 2010

ရမၼက္

ဆူေ၀က်လာေသာ
စိတ္၏ အခုိးအေငြ႔။
မီးလွ်ံမ်က္၀န္းမ်ား ၏ အနားသတ္ ။
မ်က္ႏွာဖုံးစြပ္ အၾကမ္းဖက္သမားလုိ
လက္သည္း၀ွက္ ေၾကာင္ရဲ႕ အခ်စ္မ်ဳိး ။
သိစိတ္၏ အဖ်ားဒီဂရီ အႏႈတ္ျပ ကိန္းေျခ ။
ျဒပ္မဲ့ ဟင္းလင္းျပင္၌
အထိန္းကြပ္မဲ့ လြင့္ေမ်ာျခင္း ။
ကိေလသာ ငါးမွ်ားခ်ိတ္ ဆြဲငင္ရာ
လူးလြန္႔ ပါသြားေသာ ငါးလုိ
စိတ္အလုိလုိက္
စိတ္မုိက္အႀကဳိက္ေဆာင္ေသာ
"ငါ" သည္သာ "ငါ" ဒါဏ္ရာ၏
အရွင္သခင္ ျဖစ္၍
ပူျပင္းေသာ အဆုံးမရွိ ငရဲ ၌
မလြတ္ မကၽြတ္ ႏုိင္ေသာ သစ္ငုပ္တုိ ကဲ့သုိ႔
ျဖစ္ေစ . . . . ။ ။

MPM

1 comment:

ေႏြဆူးလကၤာ said...

ကဗ်ာက ေၾကာက္စရာႀကီး ။