Saturday, July 26, 2008

ဂ်ိမ္း ဂၽြဳိက္ (စ္) (၁၈၈၂-၁၉၄၁) - James Joyce (1882-1941) အပုိင္း (၂ )


၁၉၁၈ တြင္ ျပည္ႏွင္ဒဏ္ ျပဇတ္တစ္ပုဒ္ကုိ ထုတ္ေဝသည္ ။ ေနာ္ေဝ စာေရးဆရာၾကီး အစ္ဘဆင္၏ နည္းနာမ်ား ကုိ သုံးစြဲေရးဖြဲထားျခင္းပင္ျဖစ္သည္ ။ အသက္ ၁၈ႏွစ္တြင္ ေရးသားခဲ႔ဖူးသည္႔ "အစ္ဘဆင္၏ ျပဇတ္သစ္" ေဆာင္း ပါး၏ လႈ႕ံေဆာ္စူးနစ္ခ်က္ပင္ ျဖစ္သည္ ။ အမွန္တရားကုိ စြဲစြဲျမဲျမဲ ဆုပ္ကုိင္ ဖန္တီးသည္႔ အစ္ဘဆင္ကုိ ေလးစားရာ မွေပါက္ဖြား လာမႈျဖစ္သည္ ။

The Little Review စာေစာင္၌ အခန္းဆက္ ဝတၳဳရွည္ အျဖစ္ တစ္စိတ္တစ္ပုိင္း ေဖာ္ျပခဲ႔ျပီး တစ္ပုိင္းတန္းလန္း ရပ္ ဆုိင္းခဲဲဲ႔ရေသာ ယူလီဆီး (Ulysses) ဝတၳဳၾကီးမွာမူ ၁၉၂၂ ခုႏွစ္ ဂၽြဳိက္(စ္) အသက္ ၄၀ ျပည္႔ ေမြးေန႔တြင္ ထြက္ေပၚခဲ႔သည္။ အႏုပညာရွင္တစ္ဦး၏ ငယ္ရြယ္စဥ္ဘဝ ရုပ္ပုံလႊာ၏ အဆက္ဟုလည္း ဆုိႏုိင္သည္ ။ စတီ ဖင္ ဒီဒယ္လပ္ ၊ လီယုိပုိဘလြန္း ႏွင္႔ ဘလြန္း၏ ဇနီး ေမာ္လီဘလြန္း ၊ဒဗၺလင္ျမဳိ႔သား သုံးဦး၏ ၁၉၀၄ ခု ဇြန္လ ၁၆ ရက္ တစ္ေန႔တာ အျဖစ္အပ်က္မ်ားကုိ ေရးဖြဲ႔ထားျခင္း ျဖစ္သည္ ။ ၂၀ ရာစု စာေပသမုိင္းတြင္ ဂယက္အထဆုံး ၊ ျပႆနာအေပၚဆုံး နွင္႔ ဖတ္ရႈ နားလည္ရ အခက္ဆုံး ဝတၳဳၾကီးအျဖစ္ မွတ္တမ္းတင္ ခံရသည္ ။ ဂၽြဳိက္(စ္)သည္ ဤဝတၳဳကုိ ခုႏွစ္ႏွစ္ ၾကာေအာင္ က်ားကုတ္ က်ားခဲ႔ ေရးခဲ႕ရသည္ ။ ဟုိးမား၏ အုိဒက္ဆီ (Odyssey) ဂႏၱဝင္ ပုလင္းထဲတြင္ ဂၽြဳိက္(စ္) ခ်က္လုပ္သည္႔ ၂၀ ရာစု ဝုိ္င္အရက္ကုိ ထည္႔သြင္းခဲ႔ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္ ။ အစဥ္အလာ ကမာၻေလာကႏွင္႔ ေခတ္သစ္ ကမၻာေလာက ႏွစ္ခုလုံး ကုိ ပကတိရႈျမင္ သုံးသပ္မႈျဖင္႔ တင္ျပထားျခင္း ျဖစ္သည္ ။ ထုိ႔ျပင္ ဤဝတၳဳကုိ အေနာက္တုိင္း ျမဳိ႔ျပ ယဥ္ေက်းမႈ သမုိင္းအား ဆန္႔က်င္သည္႔ လမ္းေၾကာင္းေပၚ ပစ္တင္လုိက္ျခင္း ျဖင္႔ ဝတၳဳ၏ ၾကီးက်ယ္ ခမ္းနားမႈ သည္ တအားက်ယ္ျပန္႔သြားေတာ႔သည္ ။


ဝတၳဳ၏ အဓိကျဖစ္ရပ္ ၁၈ ခုအနက္ တစ္ခုစီကုိ သီးျခားေရးနည္း ပုံစံမ်ားျဖင္႔ ဖြဲ႕စည္းထားသည္ ။တီထြင္မႈပါသည္႔ စကားလုံး ကစားပြဲအား လြတ္လပ္စြာ ဇက္ၾကဳိး လႊတ္ပးထားသည္ ။ ေျပျပစ္ေခ်ာေမြ႔သည္႔ ထပ္ျပန္ေက်ာ႔ အရွိန္ျမွင္႔ခ်က္မ်ားျဖင္႔ လက္ရာေျမာက္ ရက္ေဖာက္ထားသည္ ။ အဓိက ဇတ္ေဆာင္ တစ္ဦးစီ၏ ျဖစ္တည္စ အေတြးမ်ားႏွင္႔ ခံစားခ်က္ အပုိင္းအစမ်ားကုိ အကြက္ခ် မေရးဘဲ စိတ္ထဲ ျဖစ္ပ်က္လာမႈ အတုိင္း ခင္းက်င္းျပခဲ႔ သည္ ။ ဤဝတၳဳ၌ ဂၽြဳိက္(စ္) သည္ ကမၻာတစ္ခုလုံးက အညီအညြတ္ လက္ခံထားသည္႔ ၾကီးၾကီး က်ယ္က်ယ္ ခံ႔ခံ႔ ညားညား ေဝါဟာရ စကားလုံးမ်ားကုိ ပါရဂူေျမာက္ သုံးႏႈန္းထားသည္ ။ ထုိ႔ျပင္ ပညာရွိ ႏွင္႔ပညာမဲ႔ ၊ ယဥ္ေက်းသူ ႏွင္႔ ရုိင္းစုိင္းသူ မည္သူမဆုိ မသုံးႏႈန္းသင္႔ဟု သေဘာၾကဳိက္ညီသည္႔ ေအာက္တန္းစား ယုတ္ညံ႔သိမ္ဖ်င္း ၾကမ္း တမ္းေသာ ဗန္းစကားမ်ားကုိလည္း တစ္ပုံတပင္ သုံးထားသည္ ။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ပင္ ညစ္ညမ္းသည္ဟု ေဝဖန္ ရႈတ္ခ် ပိတ္ပင္ တားျမစ္ခဲ႔ျခင္း ျဖစ္သည္ ။ "...သည္ႏုိင္ငံ ၊ သည္လူမ်ဳိး နဲ႔ သည္ဘဝၾကီးက က်ဳပ္ကုိ သည္အတုိင္း ထုတ္ လုပ္ေပးလုိက္တာပဲ ။ ဒီေတာ႔ က်ဳပ္ကလည္း အရွိအတုိင္း ေဖာ္က်ဳးရမွာပဲ " ဟူ၍ ဂၽြဳိက္(စ္) က ရွင္းခဲ႔သည္ ။ ဂၽြဳိက္(စ္) သည္ သူ႕ရွိသမွ် အေတြးမ်ား ၊ သူရခဲ႔ သမွ် အေတြ႔ အၾကဳံမ်ား ၊သူေတြ႔ဖူးခဲ႔သမွ် လူပုဂၢဳိလ္မ်ား ၊ သူ ဖတ္ ခဲ႔ သမွ် စာေကာင္း စာသန္႔မ်ား ႏွင္႔ စာညံစာဖ်င္းမ်ား အားလုံးကုုိ ယူလီဆီး ၏ ပြင္႔လင္းမႈ သုိ႕မဟုတ္ ကြယ္ဝွက္ မႈမ်ားထဲတြင္ စုစည္းခင္းက်င္းခဲ႔သည္ ။

အရူးေဂဟာ အျပင္ဘက္မွာ ေတြ႔ရေသာ လူတစ္ေယာက္ ကဲ႕သုိ႔ မိမိ၏ ေရွာင္တခင္ ေပၚလာသမွ် အေတြးမ်ား ၊
ခံစားခ်က္မ်ား ၊ စိတ္လႈပ္ရွားမူမ်ား ၊ တုံ႔ျပန္ရုိက္ခတ္မႈ မ်ားကုိ ကေလာင္ဖ်ားမွ စီးဆင္း သြန္ခ်ရာတြင္ အစီအစဥ္ တက်လည္း မလုပ္ ၊ ေရွ႔ေနာက္ ညီညြတ္ ေအာင္လည္း မၾကဳိးစား ၊ လြတ္လြတ္ လပ္လပ္ ေပၚလာသည္႔ အတုိင္း ကစဥ္ကလ်ား ေဖာ္ျပထားသည္ ။ မသိစိတ္ကုိ စာရြက္ေပၚခ်ျပရာတြင္ သိစိတ္၏ အတည္ျပဳမႈကုိ မရယူခဲ႔ ။
ဆစ္ဂမန္ဖရြဳိက္
၏ "မသိစိတ္ဟူသည္ အစစ္အမွန္ လူသား ၊ သဘာဝလူသားကုိ ကုိယ္စားျပဳျပီး ၊သိစိတ္က အတုအေယာင္လူသား ၊ ပကာသနလူသားကုိ ကုိယ္စားျပဳသည္" ဟူေသာ သေဘာတရားကုိ ကုိင္စြဲပုံေဖာ္ခဲ႔ သည္။ ဤသုိ႔ျဖင္႔ ဤဝတၳဳၾကီးသည္ စာဖတ္သူ ၁၀၀ တြင္ ၁၀ ဦးသာ အဆုံးအထိ ဖတ္ျဖစ္၍ ၊ယင္း ၁၀ ဦးတြင္ လည္း ၅ ဦးမွာ ခက္ခဲစြာ ၾကဳိးပမ္း သည္႔တုိင္ ၊ တစ္ဦးမွ်သာပဲနားလည္သည္ ဟု အဆုိရွိသည္ ။မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေစ ဤဝတၳဳ၏ က်ယ္ဝန္းမႈ ၊ သိပ္သည္းမႈ ႏွင္႔ ပုံသ႑ာန္ မ်ဳိးေပါင္း စုံလင္မႈတုိ႕က ျဖစ္ရပ္မွန္ မဟုတ္ေသာ စာေပ လက္ရာ တစ္ခုတြင္ ေဖာ္က်ဳးႏုိင္သည္႔ အာရုံခံစားမႈ မ်ား ကုိ အေျပာင္းအလဲ မ်ားစြာ ခ်ဲ႕ထြင္ေပးသည္ ကုိကား မျငင္းႏုိင္ ။ထုိ႔ေၾကာင္႔ပင္ ဤဝတၳဳၾကီးသည္ နံပါတ္တစ္ စြဲကာ၊ ဂၽြဳိက္(စ္) မွာ လည္း ရာစုႏွစ္၏ အၾကီးျမတ္ဆုံး စာ ေရးဆရာၾကီး တစ္ဦး အျဖစ္ သတ္မွတ္ၾကရေတာ႔သည္ ။

ထုိ႔ေနာက္ ဂၽြဳိက္(စ္) သည္ ပုိ၍ၾကီးမားသည္႔ စိန္ေခၚမႈ တစ္ရပ္ကုိ သူကုိယ္တုိင္ ခ်မွတ္ျပန္သည္ ။ စကားလုံး ကင္း မဲ႔သည္႕ အိမ္မက္ကမၻာ အေၾကာင္းကုိ လူအမ်ား နားလည္ သေဘာေပါက္ ေအာင္ စကားေျပျဖင္႔ ေရးသား တင္ ျပဖုိ႔ျဖစ္သည္။ သူသည္ "တုိးတက္မႈ ရရွိေနသည္႔ သူ၏လက္ရာ" ကုိ ၁၇ ႏွစ္တုိင္တုိင္ ပင္ပင္ပန္းပန္း အားထုတ္ ခဲ႔ရသည္ ။ ဖင္နီဂန္ဝိတ္ (Finnegans Wake) ကို ၁၉၃၉ ခုႏွစ္တြင္ ပုံႏွိပ္ ထုတ္ေဝ သည္႔အခါ ၊ " အမ်ား အသိအမွတ္ျပဳထားသည္႔ ပါရမီရွင္ ပုဂၢုိလ္တစ္ဦးက သိလ်က္ႏွင္႔ တမင္သက္သက္ ေရးသားျပဳစုထားသည္႔ နား လည္ရ အခက္ဆုံး လက္ရာျဖစ္ပါသည္" ဟု တုိင္းမ္မဂၢဇင္းက ေရးသားခဲ႔သည္ ။ ယူလီဆီး ကုိ ေျပာင္းျပန္ ေရးသား ထားသည္႔ ဖင္နီဂန္ဝိတ္ တြင္ အဓိကဇတ္ေကာင္ အိပ္ခ်္စီအီးယားဝစ္ကာ ၏ အိပ္မက္္မက္ ေနေသာ စိတ္ထဲမွ တစ္ဆင္႔ စိမ္႔ဝင္လာသည္႔ ၊ ရွည္လ်ားသည္႔ ဒဗၺလင္ ညတစ္ည အေၾကာင္းကုိ ပုံေဖာ္ထားသည္ ။ ထပ္ တလဲလဲ သုံးထားေသာ စကားလုံးမ်ား ၊အဓိပၸါယ္ မကြဲျပားသည္႔ စကားဝွက္မ်ား ၊ ပုံသ႑ာန္ ေျပာင္းလဲေနသည္႔ ဇတ္ေကာင္မ်ား ၊ ဘာသာစကား ၊ သမုိင္းႏွင္႔ ယဥ္ေက်းမႈတုိ႔ျဖင္႔ သြယ္ဝုိက္ညႊန္းဆုိ မႈမ်ားျဖင္႔ အတိျပီးသည္႔ ဖင္နီဂန္ဝိတ္ တြင္၊ ပင္လယ္ အတြင္းသုိ႔ ျမစ္တစင္း စီးဆင္းသြားသည္႔အလား ေဖာ္က်ဳးတင္ျပခ်က္မ်ား မွာ ထိေရာက္ အားေကာင္းလွသည္။ ဂၽြဳိက္(စ္) က သူ၏လက္ရာ ကုိ " တားျမစ္ထားသည္႔ ပုိင္နက္နယ္ေျမ အတြင္း သုိ႔ လုိသည္ထက္ပုိ၍ ဝင္ေရာက္ေလ႔လာျခင္း " ဟု ေခၚဆုိ ခဲ႔သည္ ။ လုိသည္ထက္ ပုိလြန္းေသာ သည္ဝတၳဳရွည္သည္ စာဖတ္သူ အမ်ားစု အတြက္ နားလည္ရ အလြန္ခက္ခဲေၾကာင္း ကုိလည္း သက္ေသျပခဲ႔ သည္ ။

၁၉၄၄ ခုႏွစ္၌ အႏုပညာရွင္တစ္ဦး၏ ငယ္ရြယ္စဥ္ ဘဝ ရုပ္ပုံလႊာ ၏ ပထမမူၾကမ္း တစ္စိတ္တစ္ေဒသ ျဖစ္ေသာ စတီဖင္သူရဲေကာင္း ထြက္လာသည္ ။ ဤဝတၳဳက ဂၽြ်ဳိက္(စ္) အေပၚ သတိရဖြယ္ အခ်က္ႏွစ္ခ်က္ကုိ ေဖာ္ညႊြန္းသည္ ။ပထမအခ်က္မွာ ယူလီဆီး အပါအဝင္ သူ၏ အေစာပုိင္း စာအုပ္မ်ားမွာ စြဲစြဲလမ္းလမ္း ဖတ္ရႈႏုိင္ ဖြယ္ လက္ရာမ်ားျဖစိသညိ ဟူေသာ အခ်က္ျဖစ္သည္ ။ ဒုတိယ အခ်က္မွာ ျပည္ႏွင္ဒါဏ္ခံ အႏုပညာရွင္အျဖစ္ ကုိယ္႔ကုိယ္ကုိယ္ ပုံစံခ်ထားေသာ ဂၽြဳိက္(စ္) မွာ သူ႔ေခတ္ သူ႔ကာလ၏ အၾကီးက်ယ္ဆုံး ပုံေျပာေကာင္းသူ တစ္ဦး ျဖစ္သည္ ဟူေသာ အခ်က္ျဖစ္၏ ။

ဆင္းရဲမြဲေတမႈ ၊ မက်န္းမမာျဖစ္မႈ ၊ စိတ္ေရာဂါကု ေဆးရုံ ေရာက္ သမီး လူစီယာအတြက္ ေသာကေထြျပားရမႈ စသည္႔ ေလာကဓံ၏ အထုအေထာင္းကုိ အန္တုလ်က္ ၊ ျဗိတိသွ် ႏွင္႔ အေမရိကန္တုိ႔၏ စာေပထုတ္ေဝမႈ ပိတ္ပင္ ခ်က္မ်ားကုိ ရင္ဆုိင္ေနရသည္႕ ၾကားမွ၊ ဂၽြဳိက္(စ္)သည္ ယုံၾကည္ခ်က္ ခုိင္က်ည္စြာ ေရးသားဖန္တီးခဲ႔ရာ တျဖည္းျဖည္း ေအာင္ျမင္လာခဲ႔ေတာ႔သည္ ။ ဒဗၺလင္ျမဳိ႔သားမ်ား ျဖင္႔ အဆုံးစြန္ ဝတၳဳတုိ ကၽြန္းက်င္သူ ျဖစ္လာသည္ ။ အႏုပညာရွင္တစ္ဦး၏ ငယ္ရြယ္စဥ္ဘဝ ရုပ္ပုံလႊာ ျဖင္႔ မွတ္တုိင္စုိက္ရမည္႔ ဝတၳဳေရးဆရာၾကီး စာရင္းဝင္ခဲ႔သည္ ။ ယူလီဆီး ျဖင္႔မူ ပထမ ကမာၻ စစ္ၾကီး အျပီး ျပဳိကြဲပ်က္စီးေနေသာ လူ႔အဖြဲ႔ အစည္းၾကီးကုိ စာေပျဖင္႔ ထင္ဟပ္ရာတြင္ အသစ္တီထြင္သူ အျဖစ္သာမက ၊ ရာစုႏွစ္၏ အၾကီးက်ယ္ဆုံး စာေရးဆရာ အျဖစ္လည္း ကမၸည္းထုိးခဲ႔သည္ ။ အျငင္းပြားမႈ ၊ ဝိဝါဒ ကြဲျပားမႈ အရပ္ရပ္၏ မ႑ဳိင္တစ္ရပ္လည္း ျဖစ္ခဲ႔သည္။ သူ႔ေခတ္ျပဳိင္ လက္ရာမ်ားကုိ ေက်ာ္လႊား၍ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ဩဇာေညာင္းခဲ႔သည္ ႔ သိစိတ္ အလ်င္ ေရးဖြဲ႔နည္း ၊အဇၥ်တၱ တစ္ကုိယ္ေတာ္ ေရရြတ္နည္း တုိ႕ျဖင္႔ ေခတ္သစ္ စိတ္ဝိညာဥ္ အပုိင္းအစမ်ားကုိ အႏုျမဴဝဲဩဃ အတြင္း သြတ္သြင္းလုိက္ရာ ၊မည္မွ် ျခားနားေသာ ဝိေရာဓိမ်ား ေရာယွက္လာသနည္း ဆုိေသာ္ ဟုိးမားပင္လွ်င္ သူ႔နည္းကုိ အသုံးျပဳပါမွ သူ႔အႏုပညာ ဖန္တီးမႈအေပၚ ေက်ာ္လႊားႏုိင္ေတာ႔မည္ဟု ဆုိရမတတ္ပင္
သူ႔စာေပ လက္ရာအားလုံးကုိ ေမာ္ဒန္စာေပ၌ ကြယ္ဝွက္မႈအရာ တြင္ အစြန္းေရာက္ စာေပအျဖစ္ ေနရာ သတ္မွတ္ ေပးသင္႔သည္ ဟူ၏ ။

ဂၽြဳိက္(စ္) သည္ အစဥ္အလာ ထိန္းသိမ္းသည္႔ ဣေႃႏၵ မ်ဳိး ျဖင္႔ ဝတ္စား ဆင္ဝင္တတ္ျပီး လမ္းေလွ်ာက္ တုတ္ေကာက္ တစ္ေခ်ာင္း ေဆာင္ထားရသည္ကုိ သေဘာက်သူ ။ အႏုပညာႏွင္႔ အလွအပကုိ ခုံမင္သူ ျဖစ္သည္ ။ မ်က္နာ ေသးသြယ္ျပီး က်န္းမာေရး မျပည္႔စုံသည္႔ ဂၽြဳိက္(စ္) သည္ ေလတုိးရုံျဖင္႔ လဲက်သြားမည္႔ ပုံစံမ်ဳိး ရွိသည္ ။ သုိ႔ေသာ္လည္း သူ၏စိတ္က သံမဏိတမွ် မာေက်ာသည္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာအတြင္း မ်က္လုံး ၁၁ ၾကိမ္ ခြဲစိတ္ကုသ ခံခဲ႔ရသည္ ။ ေမ႔ေဆး တစ္ခါမွ မသုံးပဲ ခြဲစိတ္ခံခဲ႔ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဖင္နီဂန္ ထုတ္ေဝျပီးကာစ နာက္ပုိင္း ဒုတိယ ကမၻာစစ္ ျဖစ္ပြားလာသည္႔ အခါ ဂၽြဳိက္(စ္) ဇနီးေမာင္ႏွံသည္ ပါရီမွေန၍ ရန္သူမသိမ္းပုိက္ေသးသည္႔ ျပင္ သစ္ႏုိင္ငံအတြင္း ဗီခ်ီအရပ္ အနီးရွိ ရြာကေလးတစ္ရြာသုိ႔ ေျပာင္းေရႊ႔သြားၾကသည္ ။ ဂၽြဳိက္(စ္)သည္ အေပါက္မ်ား ျဖစ္ေနသည္႔ အနာခြက္ေရာဂါ ေၾကာင္႔ မမာမက်န္းျဖစ္ေနသည္ ။သူသည္ ၁၉၄၁ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီ ၁၃ ရက္တြင္ ဝမ္းတြင္းေျမွး ေရာင္ရမ္းသည္႔ ေရာဂါျဖင္႔ ဆြစ္လန္ႏုိင္ငံ ဇူးရစ္ျမဳိ႕၌ ကြယ္လြန္ခဲ႔သည္ ။ ႏုိင္ငံရပ္ျခားတြင္ စာေပ အႏုပညာ ေရးသားျပဳစုခဲ႔သည္႔ စာေရးဆရာၾကီးကုိ ႏုိင္ငံရပ္ျခားတြင္ပင္ ျမွပ္ႏွံ သျဂၤဳ ိဟ္ခဲ႔သည္ ။


ဂၽြဳိက္(စ္)၏ အားထုတ္မႈ အစုစုကုိ တီအက္(စ္)အိလိေယာ႔ က ဤသုိ႔မွတ္ခ်က္ျပဳခဲ႔၏ ။ "ေဂ်ာ႔ခ်္မီလ္တန္ ေနာက္ပုိင္း ဂၽြဳိက္(စ္) သည္ အဂၤလိပ္ ဘာသာစကား၏ အၾကီးဆုံး ဆရာတစ္ဆူ ပါရဂူတစ္ေယာက္ ပင္ ျဖစ္သည္ " ဟူ၏ ။









Wednesday, July 23, 2008

ဂ်ိမ္း ဂၽြဳိက္ (စ္) (၁၈၈၂-၁၉၄၁) - James Joyce (1882-1941)


ကၽြန္ေတာ္ သေဘာက် ၾကဳိက္ႏွစ္သက္ တဲ႔ စာေရးဆရာ ေတြထဲ မွာအပါအဝင္ ျဖစ္တဲ႔ ဂ်ိမ္းဂၽြိဳက္(စ္) ရဲ႕ ရုပ္ပုံလႊာ ကုိ ရာျပည္႔ စာတည္း အဖြဲ႕ က စုေဆာင္း တင္ျပထားတဲ႔ အတုိင္း ျပန္လည္ ေဝမွ် ေပးလုိက္ ပါတယ္ ။


"စိတ္မေနာတြင္ မၾကားရသည္႔ ဂီတသံကုိ ေတးဆုိေနသည္႔ စကားလုံး ကြန္ရက္မ်ား အျဖစ္ ရက္လုပ္ေပးခ႔ဲသူမွာ ဂ်ိမ္း ဂၽြဳိက္(စ္) ပင္ ျဖစ္သည္ " ....။ [Great people of 20th Century: Time]

ႏွစ္ဆယ္ရာစု ကမၻာ႔စာေပသမုိင္းတြင္ ဩဇာတိကၠမ အရွိဆုံး ၊ အၾကီးျမတ္ဆုံး စာေရးဆရာၾကီး တစ္ဦးအျဖစ္ လည္းေကာင္း ၊ ေမာ္ဒန္စာေပ ျဖစ္ထြန္းမႈ၏ ေရွ႕ေဆာင္ ပုဂၢဳိလ္ၾကီး အျဖစ္လည္းေကာင္း ၊ "သိစိတ္အလ်င္ ေရးဖြဲ႔ နည္း" ႏွင္႔ "အဇၥ်တၱ တစ္ကုိယ္ေတာ္ ေရရြတ္နည္း" တုိ႕ကုိ အေျပာင္ေျမာက္ဆုံး တီထြင္ခဲ႕ သူ အျဖစ္ လည္းေကာင္း ၊ အႏုပညာ သေဘာတရားသစ္ မ်ားကုိ သင္ၾကားပုိ႔ခ်ခဲ႔သည္႔ ဆရာတစ္ဆူ အျဖစ္ လည္းေကာင္း ၊ကဗ်ာဆရာ အျဖစ္သာမက ပညာရွိ ကဝိစာဆုိ အျဖစ္ပါ ထင္ရွား သူ အျဖစ္လည္းေကာင္း တညီတညြတ္ လက္ခံခဲ႔ရသူမွာ အုိင္းရစ္ စာေရးဆရာၾကီး ဂ်ိမ္းဂၽြဳိက္(စ္) ပင္ျဖစ္သည္ ။



ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၂ ရက္ ၁၈၈၂ တြင္ အုိင္ယာလန္ႏုိင္ငံ ဒဗၺလင္ ျမဳိ႕ ရက္သဂါ အရပ္ မွာေမြးသည္ ။ မိဘမ်ားမွာ နစၥ လပ္ဂၽြဳိက္(စ္) ႏွင္႔ ေမရီ ဂ်ိန္းမာေရး တုိ႕ျဖစ္သည္ ။ ဖခင္မွာ ဥာဏ္ရည္ ထက္ျမက္ေသာ္လည္း ေသာက္ေသာက္ စားစား ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ပါးပါး ရည္မွန္းခ်က္ မည္မည္ရရ မထားသူ ျဖစ္သည္ ။ ဖခင္ထံမွ ရန္လုိမႈႏွင္႔ ေယာက်ာ္း ဆန္ဆန္ ခ်ဳိျမျမ အသံတုိ႕ ကုိ ဂၽြဳိက္(စ္) အေမြရသည္ဟု ဆုိသည္ ၊မိခင္မွာ ေလာင္းဖုိ႔ဒ္ဇာတိ ျဖစ္သည္ ။ ပါရမီရွိ ေသာ ဂီတပညာရွင္ ႏွင္႔ ဘာသာတရား ကုိင္းရႈိင္းသူ ျဖစ္သည္ ။

ေမြးခ်င္း ၁၀ ဦးအနက္ ဂၽြဳိက္(စ္)မွာ အၾကီးဆုံးျဖစ္သည္ ။ အသက္ ေျခာက္ႏွစ္မွ ႏွစ္ဆယ္ျပည္႕သည္အထိ ကလြန္ဂုိး ဝက္စ္ဝုဒ္ ေကာလိပ္ ၊ ဘက္ဗဲဒယ္ ေကာလိပ္ ၊ ဒဗၺလင္ ယူနီဗာစီတီ ေကာလိပ္ႏွင္႔ ဂ်က္ဆူအစ္ ဗရင္ဂ်ီ ေက်ာင္းမွားတြင္ ပညာသင္ ယူသည္။ေက်ာင္းပညာ ထူးခၽြန္သည္ ။ ကဗ်ာ ၊လက္တင္ ၊ ႏွင္႔ ဘာသာေဗဒ ၊ဒသနိ ကတုိ႔ကုိ အထူးျပဳေလ႕လာသည္။ ငယ္စဥ္က ဘာသာတရား အဆုံး အမေအာက္ တြင္ ၾကီးျပင္းခဲ႔ရာ ၊သာသနာ႔ ဝန္ထမ္းအျဖစ္ ပင္ ရည္ရြယ္ခဲ႔ေသး၏ ။ သုိ႕ေသာ္ ႏုိင္ငံရပ္ျခား ဘာသာ၊ စာ ၊စကားမ်ားကုိ အၾကီးအက်ယ္ ေလ႕လာရာမွ အေတြးအေခၚ လမ္းေၾကာင္း ေျပာင္းခဲ႔သည္ ။ အရြယ္ အသိ ရလာသည္ႏွင္႕ အမွ် ဘာသာအယူႏွင္႕ ဆန္႔က်င္ဘက္ ျဖစ္လာသည္ ။ အုိင္းရစ္ ဘာသာစကား ကုိလည္း သေဘာမက်ႏုိင္ ။ အုိင္းရစ္ အေရးေတာ္ ပုံကုိလည္း ဘဝင္မက် ။အဆုံးစြန္ မိမိ၏ ေသြးသားရင္း မိသားစုႏွင္႔ပင္ အံဝင္ခြင္က် မျဖစ္ေတာ႕ ။ သူ႕ဇာတိေျမ ကုိ "မိမိေမြးသည္႕ သားကေလးမ်ား အား ျပန္စားသည္႔ ဝက္အုိမၾကီး " ဟု ေဖာ္ျပဖူးသည္ ။


တုိင္းျပည္အေပၚ ၊မိသားစုအေပၚ ၊ ဘာသာအယူအေပၚ ယုံၾကည္ သက္ဝင္မႈ လုံးပါးပါး ခဲ႔ေသာ ဂၽြဳိက္(စ္) သည္ယုံ ၾကည္ အားထားရာ အသစ္ကုိ တက္မက္စြာ ရွာေဖြခဲ႕သည္ ။ ယင္းမွာ အႏုပညာအေပၚတြင္ အၾကြင္းမဲ႔ ယုံၾကည္ သက္ဝင္ ရူးသြပ္ လုိက္ျခင္း ျဖစ္သည္ ။ ဤသုိ႔ျဖင္႕ သူ႕မိသားစု ၊တုိင္းျပည္ ၊ဘာသာ အယူတုိ႕ႏွင္႔ သီးျခားကင္းလြတ္ေသာ လြတ္လပ္သည္႔ အႏုပညာရွင္ စစ္စစ္ ျဖစ္ေရး ဦးတည္ခ်က္ ျဖင္႕ ၁၉၀၄ တြင္ အုိင္ယာလန္ မွ ဥေရာပသုိ႔ ခြက္ခြာခဲ႔သည္ ။ သူနွင္႔အတူ စာမတတ္ ေပမတတ္ ဟုိတယ္ အလုပ္သမ ဂယ္လ္ေဝး ျမဳိ႕သူ နုိရာဘာေနကယ္ ကုိ တစ္ပါတည္း ေခၚေဆာင္ ခဲ႔သည္ ။ " က်ဳပ္ရဲ႕ မိသားစု ျဖစ္ျဖစ္ ၊ က်ဳပ္ရဲ႔ တုိင္းျပည္ ျဖစ္ျဖစ္္ ၊က်ဳပ္ရဲ႕ ဘာသာအယူ ျဖစ္ျဖစ္ ၊ဘယ္လုိပဲ ကင္ပြန္း တပ္ထားသည္ျဖစ္ေစ ၊ က်ဳပ္ မယုံၾကည္ ႏုိင္ ေတာ႕ တဲ႕ အရာကိစၥ ကုိ က်ဳပ္က ဘာမွ ဆက္ျပီး ေခါင္းခံေနစရာ မရွိေတာ႔ ဘူး " ဟူ၍ အႏုပညာရွင္ တစ္ဦး၏ ငယ္ရြယ္စဥ္ ဘဝရုပ္ပုံလႊာ စာအုပ္တြင္ ေဖာ္ျပထားသည္ ။

အီတလီ ၊ ဆြစ္ဇာလန္ ၊ျပင္သစ္ တုိ႔တြင္ စာသင္လုိက္ ၊ စာေရးလုိက္ ၊ဘာသာျပန္အလုပ္ လုပ္လုိက္ ႏွင္႕ ၾကဳံရာက်ပန္း အလုပ္မ်ဳိးစုံ လုပ္ကုိင္ျပီး ဆင္းရဲနိမ္႔ က်စြာ အသက္ေမြး ဝမ္းေက်ာင္းခဲရသည္။ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြ မ်ားက ဝုိင္းဝန္း ေထာက္ပံရသည္ အထိျဖစ္သည္ ။ "ႏုိင္ငံရပ္ျခားတြင္ ျပည္ႏွင္ဒဏ္ ခံရသူ တစ္ဦးသဖြယ္ တစ္ဖက္သားကုိ လွည္႕စားေနထုိင္" ခဲ႔ေသာ္လည္း သူ႔ဇာတိျမဳိေတာ္၏ ဖမ္းစားညိႈ႕ယူခ်က္ မ်ားကုိ မူ သူကုိယ္တုိင္ စြဲလမ္းျမတ္နုိးဆဲ ျဖစ္သည္ ။ သူသည္ ပါရီတြင္ ေနသည္ ျဖစ္ေစ၊ ထရီယယ္စတီး တြင္ ေနသည္ျဖစ္ေစ ဒဗၺလင္ သတင္းစာမ်ား ကုိ ႏွစ္စဥ္ေၾကး ေပး၍ မွာယူကာ ဇာတိေျမႏွင္႕ စပ္လ်ဥ္းသည္႔ သူ႕ဗဟု သုတ မ်ားကု္ အျမဲတမ္း စိမ္းစုိလန္းဆန္း ေအာင္ထိန္းသိမ္း ခဲ႔သည္ ။ အိုင္းရစ္ လူမ်ဳိးတုိ႔၏ အသိတရားကုိ စကားလုံးမ်ားျဖင္႔ ပီျပင္ရွင္းလင္းေအာင္ ဖြင္႕ဆုိရန္မွာ သူ၏ အႏၱိမ ရည္မွန္းခ်က္ ပင္ျဖစ္သည္ ။

အစဥ္အလာ အဂၤလိပ္စာေပ ဩဇာသက္ေရာက္ မႈ ရွိေသာ္လည္း ေခာတ္ေပၚ အဂၤလိပ္ ဘာသာစကားကုိ အထူးျပဳ သင္ယူခဲ႔သည္ ။ဂီတနယ္ပယ္တြင္လည္း ကၽြမ္းဝင္ ႏွံစပ္ခဲ႔သည္ ။ ေဆးပညာ သင္ယူဖုိ႔ ၾကဳိးစားခဲ႔သည္ ။ "အုိင္းရစ္ ေန႔စဥ္သတင္းစာ " ထုတ္ေဝဖုိ႔ စုိင္းျပင္း ခဲ႔သည္ ။ ျပဇတ္ရုံ တည္ေထာင္ခဲ႔သည္ ။ ဤသုိ႔ေသာ္ က်ယ္ျပန္႔ ေလးနက္ သည္႔ စိတ္ဝင္စားမႈ အဖုံဖုံက သူ႕စာေပ လက္ရာ မ်ားထဲ၌ ရုိးရာ ဆန္းသစ္မႈႏွင္႔ စမ္းသပ္ တီထြင္မႈတုိ႕ ၊ သာမန္ထက္ ထူးကဲစြာ မည္သုိ႔ ေပါင္းစပ္ ထားေၾကာင္း ရွင္းျပထားသည္ ။ ဇတ္ေၾကာင္းျပန္မႈ ႏွင္႔ ပီျပင္ရႊန္းျပက္ တင္ဆက္မႈမ်ားအတြက္ ေရွးရုိး ပုံစံမ်ားကုိ အစိတ္စိတ္ အျမႊာျမႊာ ေခ်ဖ်က္ထားသည္ ။ ရာစုႏွစ္၏ အေတြးအေခၚ မ်ား ကုိ ဖမ္းစားပုံေဖာ္မည္႕ စိတ္ကူးယဥ္ ဝတၳဳပုံစံသစ္ကုိ ဖန္တီးခဲ႔သည္ ။ ဇတ္ေကာင္ ၊ ဘာသာစကား ၊ အေၾကာင္း ရပ္ဆုိင္ရာ ဗဟုသုတမ်ားကုိ ဟာသ ၊ အဓိပၸါယ္ ႏွစ္ခြ ျပည္႔ႏွက္ သည္႕ စကားလုံး ၊ မကြဲျပားသည္႔ သြယ္ ဝုိက္ညႊန္းဆုိခ်က္မ်ား ၊စိတ္ထဲ ရုတ္ျခည္းေပၚထြန္းလာသည္႔ ရွည္လ်ား ေထြျပားစကားမ်ား ၊ ေဝါဟာရသစ္မ်ားျဖင္႔ တေငြ႕ေငြ႕စီးဆင္း ေပါင္းစည္းခဲ႔ သည္ ။ သူ႔တြင္ အဟာင္းကုိ ျပန္လည္ အသက္သြင္း လုိစိတ္ တစုိးတစိ မွ် မရွိ ။ အသစ္ကုိ မက္မက္ စက္စက္ ပုံသြင္းလုိသည္႔ ဆႏၵ သာရွိသည္ ။ ယင္းမွလြဲ၍ အျခားမရွိေတာ႔ျပီ ။

ဂၽြဳိက္(စ္) ပထမဦးဆုံး ပု႔ႏွပ္ထုတ္ေဝ ခဲ႔သည္႔ စာေပ လက္ရာမွာ ခန္းေဆာင္ဂီတ(Chamber Music-1907)
ျဖစ္သည္။ အဲလိဇဘက္ေခတ္ ရုိးရာဆန္ဆန္ လိရစ္ကဗ်ာ အဖြဲႏွင္႕ ျပင္သစ္ သေကၤတဝါဒ အေငြ႕အသက္မ်ား ေရာစြက္ေနသည္။ မေအာင္ျမင္ေခ် ခန္းေဆာင္ဂီတ တြင္ပင္ အသစ္တစ္ပုဒ္ ျဖည္႕စြက္၍ ကဗ်ာေပါင္းခ်ဳပ္ (Collected Poems-1936) အမည္ျဖင္႔ ထုတ္ေဝခဲ႕ျပန္သည္ ။ ေနာက္ထပ္ Poems Penyeach (1927)
ကဗ်ာစာအုပ္ ထြက္ေပၚလာေသးသည္ ။

၁၉၀၃ ခုမိခင္ၾကီး ကြယ္လြန္ျပီးေနာက္ ဒဗၺလင္ျမဳိ႕သားမ်ား(Dubliners) ဝတၳဳတုိေပါင္းခ်ဳပ္ အတြက္ ပထမ ဆုံး ဝတၳဳတုိမ်ားကုိ စတင္ေရးဖြဲသည္ ။ ဒဗၺလင္ျမဳိ႕သူ ျမဳိ႕သားမ်ား၏ စိတ္ပ်က္ ျငီးေငြ႕ဖြယ္ ၊ စိတ္မခ်မ္းေျမ႕ဖြယ္ ဘဝဇတ္လမ္းစုံ ကုိ သရုပ္ေဖာ္ထားသည္။ ဇတ္ေကာင္တစ္ဦးစီ၏ အဇၥ်တၱ ဘဝ မီးေမာင္းထုိးျပမည္႔ အမွတ္တမဲ႔ အခုိက္အတန္႕ေလးမ်ားကုိ ဖန္တီးရန္ ၾကဳိးစားခဲ႔သည္ ။သဘာဝ အဖြဲအႏြဲ႕မ်ားမွာ ျပဳိးျပက္ စုိလက္ေနသည္ ။ သရုပ္မွန္ အေရးအဖြဲ႔တြင္ သေကၤတပုံစံ ေရာစြက္ထားသည္ ။၁၉၀၄ ခုတြင္ျပီးစီးသည္ ။ဝတၳဳတုိ ၁၅ ပုဒ္ တိတိ ပါဝင္သည္။ ထုတ္ေဝသူနွင္႔ ျပသနာမ်ဳိးစုံတက္ျပီးမွ ၁၉၁၄ တြင္ လန္ဒန္၌ ထုတ္ေဝျဖစ္သည္ ။ "ကၽြန္ေတာ္ ႏုိင္ငံ အုိင္ယာလန္ရဲက စိတ္ဓါတ္ေရးရာ အႏွစ္ခ်ဳပ္ သမုိင္းစာမ်က္ နာမ်ားကုိ ေရးဖြဲ႕တင္ျပ ဖုိ႕ ရည္ရြယ္တယ္။ ဇတ္ကြက္ အခင္းအက်င္း အျဖစ္ ဘာေၾကာင္႔ ဒဗၺလင္ကုိ ေရြးခဲ႔သလဲ...တဲ႔ ။ ဒီျမဳိ႕ဟာ ကၽြန္ေတာ္ အတြက္ေတာ႕
သြက္ခ်ာပါဒ လုိက္ေနသူမ်ားရဲ႕ ဗဟုိခ်ပ္မလုိ႔ ျမင္သိခံစားမိတယ္ ။ ဒီအခ်က္ကုိ သာမန္လူသား ေတြဆီ ရႈေထာင္႕ ေလးရပ္ကေန တင္ျပဖုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ ၾကဳိးစားခဲ႔တာပါ ။ ကေလးဘဝ ၊ဆယ္ေက်ာ္သက္ ၊ အရြယ္ေရာက္စ နဲ႔ အမ်ားျပည္သူ ဘဝဆုိတဲ႔ ရႈေထာင္႔ ေတြကေပါ႔ ။ ဝတၳဳတုိေတြကုိ အဲဒီ အစီအစဥ္ အတုိင္း ေနရာခ်ထားပါတယ္ ။ ဝတၳဳတုိတုိင္းကုိ ေရးဖြဲ႕ရာမွာ ေယဘူယ် အျပဳအမူက အစ၊ အမွတ္တမဲ႔ ဟန္ပန္ အဆုံး ဂရုတစိုက္ အေသးစိတ္ စူးစုိက္ခံစား ထားပါတယ္" လုိ႕ ဂၽြဳိက္(စ္)က ဖြင္႔ဟခဲ႔သည္ ။ေရးဟန္မွာ ေအထ႔အေငါ႕ ႏွင္႕ ခံစားမႈ တြဲဖက္ထားသျဖင္႔ အဂၤလိပ္ ႏွင္႔ အေမရိကန္ ဝတၳဳတုိ ဆရာမ်ားအေပၚ မ်ားစြာ ဩဇာ လႊမ္းခဲ႔သည္။ဤစာအုပ္ ျဖင္႔ ဂၽြဳိက္(စ္) နာမည္ရခဲ႔ေပသည္ ။

၁၉၁၆ တြင္ အႏုပညာရွင္တစ္ဦး၏ ငယ္ရြယ္စဥ္ ဘဝရုပ္ပုံလႊာ ( A portrait of the Artist as a Young Man ) ဝတၳဳ ထြက္ေပၚလာသည္ ။ ၁၉၀၁ ႏွင္႔ ၁၉၀၆ အၾကား စတင္ေရးသားခဲ႔သည္႔ စတီဖင္ သူရဲေကာင္း (Stephen Hero) မူၾကမ္းကုိ အသစ္ထပ္မံ ေရးသားျခင္း ျဖစ္သည္ ။ မူလက Egoist စာေစာင္တြင္ အခန္းဆက္ ဝတၳဳရွည္ အျဖစ္ ေဖာ္ျပခဲ႔သည္။ စတီဖင္ ဒီဒယ္လပ္ ဆုိသည္႔ လူငယ္ တစ္ဦး၏ အတြင္းစိတ္ ဖြ႕ံျဖဳိးလာပုံကုိ သကၠရာဇ္စဥ္ အလုိက္ ေဖာ္ျပထားေသာ စာေရးသူ၏ ထည္ဝါခံညားသည္႔ ကုိယ္ေရးအတၳဳပၸတၱိ ဝတၳဳပင္ ျဖစ္သည္ ။ ၾကမ္းတမ္းေသာ ငယ္ဘဝ ၊ ေခ်ာက္ခ်ား စရာ ပတ္္ဝန္းက်င္ ၊အိမ္တြင္း ေက်ာင္းတြင္း အဆင္မေျပမႈ ၊ ဘာသာေရး ၊ နိုင္ငံေရး ယုံၾကည္မႈမ်ားႏွင္႔ ယင္းတုိ႕ အေပၚ သံသယ စိတ္ထားမ်ားကုိ ေရာေမႊ ေရးျခယ္ထားသည္။ ဘာသာအယူ ကုိင္းရႈိင္းမႈမွ သည္ အႏုပညာ ရူးသြပ္မႈ ဆီသုိ႔ ေရြ႕ေလ်ာသြားပုံ ျမင္ကြင္းမ်ားမွာ ဂၽြဳိက္(စ္)၏ ဘဝႏွင္႕ တစ္သားတည္းပင္ ။ ဂၽြဳိက္(စ္) ၏ ပထမ ဆုံး ႏွင္႔ အျပည္႔စုံဆုံးေသာ သိစိတ္အလ်င္ ေရးဖြဲနည္း ကုိ အဓိကဇတ္ေဆာင္ ရႈေထာင္႔မွ ပူးကပ္ေရးဖြဲခဲ႔သည္ ။ဒဗၺလင္ ျမဳိ႕၏အေသးစိတ္ ျမင္ကြင္းအလႊာနွင္႔ ၊ႏုနယ္ပ်ဳိမ်စ္ မရင္႔က်က္ေသးေသာ လူငယ္ တစ္ဦး စကားလံုးမ်ား ၏ ဖမ္းစားမႈ ၊အသံ၏ ႏုိးၾကားလႈပ္ရွားမႈ ျမင္ကြင္း အလႊာဟူ၍ အလႊာႏွစ္ထပ္ျဖစ္ ေနသည္ ။လူတစ္ဦး ၏ စိတ္ေနသေဘာထား ကုိေျပာင္းလဲေစ ခဲ႕သည္႔ အေတြ႔အၾကဳံမ်ား အေၾကာင္း ေရးသားထားသမွ် ဝတၳဳမ်ားထဲတြင္ အေကာင္းဆုံးျဖစ္သညိဟု မွတ္ခ်တ္ ခ်ခဲ႔ ရသည္အထိ အႏုပညာ ဂုဏ္ တက္ခဲ႔ရေသာ ဝတၳဳပင္ ျဖစ္သည္ ။




ဒုတိယပုိင္း ကုိ ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္ ..။




Sunday, July 20, 2008

အတင္းေျပာ တတ္သူမ်ား


ေဝါကနဲ အန္ခ်လုိက္တယ္...
အာရုံ ေနာက္က်ိလြန္းလုိ႔
အေရ မရ ၊ အဖတ္ မရ
စကားလုံးေတြ ေထာင္းလေမာင္း ထလုိ႔
ေျပာမျပီး ၊ ဆုိမျပီး
နားေတြလဲ ျငီးလာျပီ.....။

ဘယ္တုန္းက ဘာျဖစ္တာ
အ႔ဲဒီမွာ..ငါက..ဘာေပါ႔
ဘယ္သူေတြ ၊ ဘာမွ မလုပ္ခင္
ငါက အရင္ ဘာလုပ္ ခဲ႔တယ္ေပါ႔
ငါ႕ထက္ ေကာင္းတဲ႔သူေတာင္
ငါ႕ေလာက္ ေကာင္းေတာ႔မွာ မဟုတ္လုိ႔
ဘယ္ဘဝမွာ ျဖစ္ျဖစ္
ငါက ၊ငါပဲ ဆက္ျဖစ္ေနမွာေလ....။


ေဝဒ ၃ ပုံ ကုိ အာဂုံ ေဆာင္ႏုိင္ခဲ႔သူ
ပေလတုိ ရဲ႕ ၾကက္တူေရြး လုိ
ေလျပင္းမ်ား တုိက္ခတ္ ႏုိင္သူ
ဇတ္ေတာ္ထဲက ပရဗုိဇ္ ၾကီးလုိ
ခါးပတ္ ၾကီးၾကီးကုိ ဝမ္းမွာပတ္
ဗုိက္ေပါက္ ထြက္မွာ ေၾကာက္ေနတတ္သူ.....။

ကန္နာဗာရုိး စတုိင္ထုတ္...
စကားလုံး ေတြ နဲ႔ အလုပ္ရႈပ္ ေနလုိက္တာ.......။

ငါတုိ႔ အသင္း ဂုိးသြင္း ခံေနရတာ
ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ ေက်ာ္ ၾကာျပီ..........။

ေမာင္ဖုန္းျမင္႔



Wednesday, July 16, 2008

အခ်စ္အေၾကာင္း မေျပာနဲ႔


အခ်စ္အေၾကာင္း မေျပာနဲ႔
အခ်စ္အေၾကာင္းမေျပာလုိက္ၾကပါနဲ႔အုံးကြယ္
ပုစၦာေတြအေျဖရွာ
ငါကုိယ္တုိင္မေရရာေသးလုိ႔
အခ်စ္အေၾကာင္းမေျပာပါန႔ဲလားကြယ္.......။


အခ်စ္အေၾကာင္း..ေျပာျပေတာ႔
သူ႔ဘဝမွာ..တစ္ခါမွ..မၾကားဘူးတဲ႔
ေတးသြား တစ္ပုိဒ္ဆုိျပသလုိမ်ဳိး
မ်က္လုံး အဝုိင္းသားနဲ႔
သူေလးက နားေထာင္တယ္.......။


အခ်စ္ရယ္ ၊ေပါင္မုန္႔တစ္လုံးရယ္ ၊
ဝုိင္တစ္ခြက္ရယ္၊ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ရယ္...
စီးဆင္းေနတဲ႔ စမ္းေခ်ာင္းေလးရယ္....
လႈပ္ခတ္ေနတဲ႔ ေလညွင္းေလးေတြရယ္...
အစရွိသျဖင္ေပါ႔ေလ....။

အခ်စ္အၾကာင္းေျပာသူကုိ
သူကေလးက ပုိက္သာဂုိးရပ္ရဲ႕
အမွန္တရားအေၾကာင္းေျပာျပတယ္...။

ေဆာ႔ကေရးတီးရဲ႕ ရဲရဲေတာက္
အဆိပ္တစ္ခြက္ အေၾကာင္း
ေျပာျပတယ္....။

အမွန္တရား အတြက္
ဘဝေတြ ခါးတဲ႔ အေၾကာင္းေျပာျပတယ္...။

ရက္စက္တဲ႔ နရသိန္္ အေမွာင္ေတြထဲက
လူငယ္ ေတြရဲ႕ ဘဝကုိ
ကာလ တန္ဖုိး နဲ႔ ..
ပုိင္းျခားတြက္ခ်က္ျပခဲ႕တယ္.......။

အခ်စ္ အေၾကာင္း မေျပာၾကနဲ႔
ၾကယ္စင္ေတြေၾကြတာ
သီခ်င္း လုပ္ဆုိ ရအုန္းမယ္....။

အခ်စ္အေၾကာင္း မေျပာပါနဲ႔
ဘဝေတြကုိ ရင္းျပီး
ထမင္းရွာေဖြစားရတယ္...။

အခ်စ္အေၾကာင္း မေျပာလုိက္နဲ႔
လူ႔ဘဝရဲ႕ ျဖစ္တည္မႈ ဟာ..
အသက္ရွင္ ရုံေလး ရပ္တည္ႏုိင္ဘုိ႔ မဟုတ္ဘူး....။

အခ်စ္ အေၾကာင္း မေျပာနဲ႔
စီးကရက္ တစ္လိပ္ ကုိ မီးညိွလုိက္ သလုိ
ဘဝေတြေလာင္ ျမဳိက္ခံရတယ္......။

အခ်စ္ေၾကာင္း မေျပာလုိက္ နဲ႔
ကက္ဆက္ ခလုတ္ကုိ ဖြင္႔လုိက္
ၾကားရတဲ႔ ေတးသြားမွာ တံခါးခ်ပ္ေတြပါတယ္ ......။

အခ်စ္ အေၾကာင္း မေျပာနဲ႔
ငါကုိယ္တုိင္ က
ေၾကာ္ျငာ ခ်က္ တစ္ေစာင္ျဖစ္တယ္....။

အခ်စ္ အေၾကာင္း မေျပာ ၾကနဲ႔ေတာ႔
အျပန္လမ္း ေပ်ာက္သူေတြ
တျဖည္္းျဖည္း မ်ားေနျပီ
ေလးကုိင္း ေတြ အသင္ျပင္
ေလးညုိ႔ ကုိ အတင္းဆုံး ဆြဲတင္လုိက္
တံခြန္ေတြ လႊင္႔ထူလုိက္ၾက
ေသြးစက္ ေတြ ပက္ျဖန္း
ကုိယ္႔ လမ္းေတြ ကုိယ္ေရြးထားလုိက္ေတာ႕....။

ငါတုိ႔ ရဲ႕ အေကာင္းဆုံး ေတး ေတြဟာ
အေဆြးဆုံး အေတြးမဟုတ္ဘူး.....။

အဲ႔ဒီညက ....
အခ်စ္ အေၾကာင္းေျပာ သူ ဟာ
ရုတ္တရက္ လဲက် ေသဆုံးသြားခဲ႔ တယ္...........။

ေမာင္ဖုန္းျမင္႔

Saturday, July 12, 2008

အေတြးသက္သက္မ်ား


ကၽြန္ေတာ္ အိပ္ယာက ႏုိးထလာေတာ.ေႏြဦးေပါက္ ေနေရာင္ျခည္မ်ားက အခန္းထဲမွာ ေလးတြဲ႕စြာ ဝဲပ်ံၾကလုိ႔ ေနသည္ ။ မက္လက္စ အိပ္မက္ ကုိ အသာအယာ ေခါက္သိမ္းလုိက္ေတာ႔ အိပ္မက္ က ဆက္မမက္ ေတာ.ဘူးလား ဟု ၾကာဟန္ပါပါ ေမးေသးသည္ ၊ ကၽြန္ေတာ္က အိပ္မက္ အေဟာင္းေတြ ေဈးေကာင္း မရေတာ.ဘူးဟု ေျပာကာ အခန္းအျပင္ ဘက္သုိ. ထြက္လာခဲ.လုိက္သည္ ။

အျပင္ဘက္က ပန္းျခံ ထဲမွာ သဘာဝရဲ႕ ပန္းပြင္႔ငယ္ မ်ား ျဖစ္တဲ႔ ကေလးငယ္မ်ား က ေပါ႔ပါး လြတ္လပ္ စြာ သဘာဝ ဆန္ဆန္ ေျပးလႊားေဆာ႔ ကစားေနၾကသည္ ။ အဲ႔ဒီထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ.ဧရာဝတီရဲ႕ ရင္ေသြးငယ္ေလး ေတြ ေရာ ဘယ္နားေရာက္ေနခဲ.လဲ ကၽြန္ေတာ္ ဆက္ မေတြးခ်င္ေတာ႔ ၊ ျပင္ပ ကမၻာၾကီးထဲ မွာေတာ. ေကာင္းကင္ ၾကီးက ျပာလြင္ေတာက္ ပ လုိ႔ သက္တန္႕ ေရာင္စုံမ်ားႏွင္႕ မနာလုိစရာ ေကာင္းေလာက္ ေအာင္ လွပလြန္းေနသည္ ...။ တိမ္ျပာျပာ ဆန္းေဒးေပါ႔ ... ကၽြန္ေတာ္တုိ. သိပ္ခ်စ္တဲ႕ အမိေျမရဲ႕ ေကာင္းကင္ၾကီး ကေတာ႔ တိမ္ညဳိ ၊ တိမ္မဲ မ်ား မကင္းစင္ႏုိင္ေသး ...။


တကယ္တမ္း ၾကေတာ႔ ဘဝ ဟာ ကစားပြဲ တစ္ခုထက္ ကုိ ပုိမုိလြန္း ေနခဲ.သည္႕.... ။ ဘာျပီးရင္ ဘာလာမလဲ
တိတိက်က် ခန္႔မွန္းလုိ႔ မရ၊ ကံၾကမၼာက ထုိးႏွက္သည္႕ လက္သီးခ်က္ မ်ားက အတားအဆီး မဲ႕စြာ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္နာ ေပၚမွာ ..တစ္လုံး ျပီး တစ္လုံး.... တန္ျပန္ တုိက္ခုိက္ဖုိ႔ စိတ္ကူးခြင္႔ မရ ႏုိင္ခဲ႔ ေလာက္ေအာင္ ပင္ တရစပ္ ျမန္ဆန္လြန္းလွသည္......။


အခုတစ္ေလာ ၊ေလာဘေဗဒ ပါရဂူမ်ား ထုတ္ျပန္သည္႔ အေရာင္းသြက္ ၁၀ မ်ဳိးစာရင္းတြင္ အဆင္သင္႔ ေသာက္ သုံးႏုိင္သည္႕ လြင္.ေမ်ာ မုိးတိမ္ တံဆိပ္ မုိးခါးေရမ်ား ထိပ္ဆုံးက ပါလာသည္...။ ဝိေရာဓိ ဟု အမည္ေပးထား ေသာ မ်က္ရည္ သန္.စက္မ်ားမွာ မူ ပုံမွန္ အဝယ္လုိက္ေနျမဲပင္ ျဖစ္သည္။ နာဂစ္ မုန္တုိင္း အျပီး တစ္ခ်ဳိ႕ေသာ မ်က္ရည္ မ်ားမွာ သန္႔ရွင္းလတ္ဆတ္မႈ မရွိေတာ႔ သျဖင္႔ လူသာမန္ မ်ား ခံစားရန္ မသင္ေတာ္ေၾကာင္း ကမၻာ.ႏွ လုံးသား အဖြဲခ်ဳပ္ ၾကီးက ထုတ္ျပန္ေၾကာ္ျငာခဲ႔ေလသည္....။

ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ အရုိသားဆုံး ခင္းက်င္းျပလုိက္တာပါ ... ။ "မာရာဒုိနာ"...ကၽြန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားကုိ သေဘာက် တယ္ဗ်ာ..ဒါေပမဲ.ခင္ဗ်ားက ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ သူရဲေကာင္းမဟုတ္ခဲဘူး ..... "ရွာရာပုိဗာ" ကုိ ကၽြန္ေတာ္ သေဘာ က်ခဲ႔ သလုိမ်ဳိး ခင္ဗ်ားကုိ သေဘာက်တယ္...ကၽြန္ေတာ္႔ ရဲ႕သူရဲေကာင္းေတြ ဟာ "မာသာထရီစာ" "ဦးဝင္းတင္" “ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္” ႏွင္. သူတုိ.ရဲ. လုိအင္ ဆႏၵ ေတြကုိ ေရွ႕တန္းမတင္ပဲ အျမဲတမ္း ေပးဆပ္ခဲ႔တဲ လူေတြ ဟာ ကၽြန္ေတာ္႔ရင္ ထဲမွာ ေနရာအျပည္.ယူလုိ႔.............။

လူငယ္ တစ္ေယာက္ ရဲ႕ ယုံၾကည္ မူ မုိးေကာင္းကင္ ကေရာ ဘယ္ဆီလြင္႔ ပါးခဲ.ျပီလဲ ........ဂစ္တာ တစ္လုံး နဲ႔ ေရာ.ခ္ သီခ်င္း ၾကဳိက္ တတ္သူ..ဆင္ေျခဖုံး ျမိဳ႕ေလးရဲ႕ တီးေရွာ. အေဟာင္းေလး ထဲမွာ ထုိင္ျပီး ေတာင္စဥ္ေရမရ အေတြးေတြ ကုိ ကဗ်ာ ေတြ ခ်ခ် ေရးတတ္ တဲ႔ သူ......ေသာက အခုိးအေငြ.ေတြကုိ ေဆးလိပ္ တစ္လိပ္ထဲ ထည္႕ ျပီး မီးခုိးေငြေတြ အျဖစ္ ေျပာင္းလဲ တတ္ခဲ႔သူ ေလ....သူေကာင္း ကင္ထဲ က တိမ္တုိက္ ေတြက ၾကီးၾကီးမားမား သိပ္မရွိရွာဘူး....ခ်စ္ျခင္းတရား ၊ အႏုပညာ နဲ႕ မန္ခ်က္စတာ ေဘာလုံး အသင္း ကုိ ထုထည္ဖြဲ႕ ခုံမင္တတ္ခဲ႕ သူ..... ျပန္မရ ႏုိင္ေတာ႕ ဘူးကြယ္ ...ဒီညေတြကုိ ...ဒီဘဝမွာ ျပန္မရေတာ.ဘူး..............။


ဒီလုိနဲ႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အိပ္မက္ေတြ မုိးေခါင္ ေနခဲ႔သည္ မွာ ကာလ အတန္ၾကာေနခဲ႔ေလျပီ......ကၽြန္ေတာ္ တုိ႔ အေသြး ၊ အသား ထဲက ဆာေလာင္ တက္မက္ေနတဲ႔......လြတ္လပ္ျခင္း လြင္ျပင္က်ယ္ ဆီကုိ....ပ်ံသန္းေရာက္ရွိဖုိ႔.....အေတာင္ပံေတြကုိ မီးကုန္၊ယမ္းကုန္ ဆန္႔တန္း ခတ္ထုတ္ရအုန္းမည္........လမ္းခုလတ္ နားခုိရာ ေနရာေကာင္း မွာ မွီတြယ္ က်န္ရစ္ခဲ႔သူေတြ လည္း က်န္ခဲ.ၾကေလျပီ.....တစ္ခ်ဳိ႕ ကေတာ႔ သက္လုံ မေကာင္းခ်င္ေတာ႕........ရွိပေလေစေတာ႔.....အျမင္.ပ်ံငွက္ တုိ႔ရဲ႕ မုိင္ေထာင္ခ်ီ ခရီး အခ်ည္းအႏွီး ေတာ႔ မျဖစ္ေစရ....။

ကၽြန္ေတာ္ က ေတာ႔ ဒီလြင္ျပင္က်ယ္ ရုိးတစ္ေလွ်ာက္ မွာ ထုိးေဖာက္ ပ်ံသန္း ေနရအုနု္းမွာပါ ....တတ္ႏုိင္ရင္ မုိးကုတ္ စက္ဝုိင္းနား ေရာက္ တဲ႔ အထိေပါ႔.....။

ေအာ္...အခုမ်ားေတာ႔လဲ ေရႊသား အသက္ဓါတ္ေလး လုိ တယုတယ တန္ဘုိးထား ျမတ္ႏုိးရတဲ႕ ကဗ်ာ ေမွာ္ဝတ္ရုံ ေလးျခဳံလုိ႔ ေလာကဓါတ္ ေျမတစ္ခြင္ မွာ ေနတတ္၊ ေသတတ္ ခဲ႔ေလျပီ......။