ဝိညဥ္ အေသေတြထခုန္ၾက
စကားလုံးေတြ ေပါက္ကြဲထြက္ ကုန္တဲ.ည
ရက္စက္တဲ. ဂီတမွာ
ေအးခဲမႈေတြဟာ
ပဥၥလက္ ဆန္ဆန္ ကၾကဳိးနဲ.
ေမွာ္ရုံ ေတာထဲ
ေပ်ာ္ဝင္ သြားခဲ.တယ္ .....။
ဝုိင္ခ်ဳိျပင္း တစ္ခြက္နဲ.
အလင္းျမစ္ ထဲ စီးဆင္း
ကုိယ္႔ လမင္းနဲ႔ ကုိယ္
အခ်စ္သီခ်င္းေတြ ဆုိလုိ႔ ......
ေနျမင္႔ လုိ႔ ရင္႔တဲ႔ အရူး
ကုိယ္နဖူး ကုိယ္ စမး္ျပီး
ေဒါသထြက္ ရတဲ႕ ပုဏၰားမုိက္ လက္သစ္ေပါ႕.....
ဟင္းလင္းပြင္. ရင္ဘတ္နဲ.
နာက်င္စြာ ဟစ္ေအာ္
ေခၚသံေတြ မၾကားခ်င္ေတာ.ဘူး ......
ေျမာက္ေလ နုိးပါ ၊ ေတာင္ေလ လာပါ
ဂ်ဳိးျဖဴငွက္ရဲ. ေျခက်ဥ္း ကုိ ခၽြတ္ေတာ္မူပါ.....
စုံလံုးကန္းခဲ႔ေသာ ၊ နတ္ဘုရားမ်ားေၾကာင္႔
နွလုံးသားေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား
ဆြံအ သြားခဲ႔တယ္ ......
ေဟာဒီမွာ ငါရဲ႕ ရုပ္ခႏၶာ
နာမ္တရား ကုိေတာ.
ရြက္လြင္႔ ထြက္ခြာ နုိင္ဘုိ႔
ၾကဳိးစားၾကည္.အုံးမယ္.....။
ေမာင္ဖုန္းျမင္႔
္
2 comments:
ကဗ်ာခံစားသြားတယ္ဗ်ာ
ဒီေလာက္ခံစားေနရတဲ႔ၾကားထဲေတာင္
ကဗ်ာ၀ိဥာဥ္က မင္းကို ပူးကပ္ႏိုင္ခဲ႔သကိုး..
အသက္ၾကီးလာလို႕ ေမာ္ဒန္ကဗ်ာေတြ
မခံစားႏိုင္ေတာ႕ဘူး ထင္ေနခဲ႕တာ ..မွားသြားျပီ..
..ေကာင္းတယ္လို႕ ထပ္မခ်ီးမြမ္းေတာ့ဘူေနာ္..
Post a Comment