Saturday, November 14, 2009

ကမၻာတည္သေရြ႕တည္ၿမဲေနမယ့္အေၾကာင္းတရား

ရာသီဥတု သာယာတဲ့ တညသားက
အေဝးကေန ဖုံးေခၚလုိက္တဲ့အခါ
ေလလုႈိင္းထဲက ဖုံးျမည္သံေလးဟာ တုန္ယင္
တယ္လီဖုံးေလးဟာ တဆတ္ဆတ္တုန္ယင္
က်ေနာ့္အသံဟာလဲ တုန္ယင္ လုိ႕
အေမ့စကားသံ တုန္တုန္ယင္ယင္ကုိ ၾကားလုိက္ရတယ္
"ငါ့သား အေမစိတ္ပူတယ္" တဲ့ . . .

အဲ့ဒီညက
အသက္အရြယ္ မငယ္ေတာ့တဲ့ က်ေနာ္ဟာ
တကုိယ္လုံး တုန္ယင္စြာ
အိပ္မရလုိက္ဘူး
က်ေနာ္ မ်က္ႏွာအပ္ထားမိတဲ့
ေခါင္းအုံးေလးဟာလဲ
ရႊဲရႊဲစုိ တုန္ယင္ေနပါေလေရာ . . . ။    ။



MPM


5 comments:

YoungGun said...

ကဖုန္းျမင့္ကေတာ့ လုပ္ခ်လိုက္ျပန္ၿပီ။ ဒီကလဲ အိမ္ေဝးသူေတြခ်ည္းပဲ။ အဲလို ရင္ဘတ္နဲ႔မက်ီစားနဲ႔ဗ်ာ။ အခံရခက္တယ္။

နန္းညီ said...

အင္း .............

Ðaywalker[Soul] said...

လာဖတ္တယ္ဗ်ာ

ေရႊရတုမွတ္တမ္း said...

ေတာ္ပါေသးရဲ့..ကဗ်ာေလးျပန္ဖတ္ရလို႔
အကိုျဖင့္.စိတ္ပူလိုက္တာငါ့ညီရာ

က+ဗ်ာ+လွည္း said...

အိမ္လြမ္းသူေတြခ်ည္းပါပဲ ကိုယ္႔လူရာ။