တိမ္ေတြကုိ တြဲလဲ ျဖန္႔ခင္းထားတဲ့ေကာင္းကင္မွာ
ေရမညွစ္ရေသးတဲ့ သက္တန္႔ေတြအစီအရီပြင့္
ေလညွင္းက ဆံပင္ေတြကုိ ဖြဖြေလး ျဖီးသင္ခ်ေနတ့ဲဘီး
ၾကယ္အမႈန္အမႊားေတြက မင္းပါးျပင္ထက္မွာ ျငိတြယ္
ငါတုိ႔ေတြ ဖက္တြယ္ခဲ့ၾကပုံက
ကမၻာဦး လူသားေတြအတုိင္း
အလင္းလြန္ အျမန္ႏႈန္း အတုိင္း
အတင္းတုိးေဝွ႕ေရာက္ရွိေအာင္သြားခဲ့ၾက
အာရုံခံ ကိရိယာ ေတြထဲ အတုိင္းအဆ မသိတဲ့
ႏႈးညံ့မႈေတြ ျဖတ္သန္း ဝင္ေရာက္လာခဲ့ၾက
မိန္းေမာ မူးယစ္ ေလဟာနယ္ထဲမွာ လြင့္ေမ်ာသြားလုိက္ပုံက
အထိန္းကြပ္မဲ့ စြန္ေတြလုိ ..
ၾကားခံ ကြက္လပ္ေတြ ျဖည့္စြတ္စရာ မရွိတဲ့အထိေအာင္
အပုိ အလုိ မရွိ ကြက္တိ
ပင့္သက္မ်ား မခ်ႏုိင္ မခ်ီႏုိင္ ေတာ့တဲ့ အထိ
ေသြးေၾကာမ်ား ေျပေလွ်ာ့ ႏႈန္းေခြ ေပ်ာ့က်သြားတဲ့ အထိ
ညစ္ႏြမ္းဖြယ္ အလင္းပြင့္ ေရာင္စုံၾကားထဲ
မ်က္ေတာင္ မခတ္တမ္းစုိက္ၾကည့္ရင္း
မင္းနဲ႔ ငါနဲ႕ ၾကားထဲက
ေကာင္းခန္းေတြၾကီးပဲ ပါတဲ့ အဲ့ဒီဇတ္လမ္းကုိ
ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ မျငီးေငြ႕တမ္းရုိက္ခ်င္တယ္ . . . ။
MPM
3 comments:
ေကာင္းခန္းေတြခ်ည့္လုပ္ရတာေကာင္းပါတယ္ကြာ..ေသြးေၾကာမ်ားေျပေလ်ာ့နုန္းေခြ ေပ်ာ့က်.....ဒါေတာ့ေသခ်ာတယ္
အရမ္းကို ပစၥလကၡျဖစ္ေနပါလားေနာ္..
ကိုယ့္ biog မွာဒီကဗ်ာေလး share လုပ္ထားတယ္ေနာ္။ ေက်းဇူးပါ။
Post a Comment