ေဝါ . . . . . . ကနဲ သူသြန္ခ်လုိက္
တယ္ အရိပ္မည္း ႀကီးကန္ ေရျပင္ေပၚ
ဖ်ာဆင္း သြား
အေၾကာင္းအရာတစ္
ခုလုံး ဖုံးလႊမ္းသြားဖုံး
အုပ္ထားတဲ့အရာေတြ
ေပ်ာက္ကြယ္ သြားၿပီး
တေဖ်ာင္း
ေဖ်ာင္းလက္ ခေမာင္းေတြ ထတဲ့ခတ္ၿပီး
L = E = D မီးလုံးက
ေလး ဆီလက္ဆန္႔တန္းရင္း
ၾကင္ၾကင္ နာနာ (ထုိ) ပန္းအုိး တုိ႔အား နာ
က်င္စြာႏႈတ္ ခြန္းဆက္စ ကားဆုိရင္း
ကားဘီးတစ္ဘီး လုိေျမသားကုိ နင္းႀကိတ္ေခ်
၍ ထြက္ သြား ပုံမွား
ယြင္းျခင္း တစ္ခု မွန္သား
လုိ မွန္ကန္ ျမန္ဆန္ ျခင္းတစ္ခုမရွိ တိ
က်ေသာအ တုိင္းတာအ တုိင္းယက္လုပ္
ခ်ဳပ္ထားေသာ အဝတ္တစ္ထည္
ကုိယ္တစ္ခု
D မ်က္ႏွာ
D အေလ့စရုိက္
တရား(ေသာ)ကုိယ္ကုိယ္ကုိးကြယ္(ေသာ)တရား
အ ဆုံးအမျဖင့္ ၿငိမ္းေအးေစ လုိက္ၿပီးမီး
ေတာက္မ်ား ရုတ္ျခည္း ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေပ်ာက္
ကြယ္သြားပုံ မွာ
အဆန္း တၾကယ္ လွပ တင့္တယ္
စြာ ။ ။
MPM
1 comment:
နာ
က်င္စြာႏႈတ္...
ဆီလက္ဆန္႔တန္းရင္း...
(ေျဖးေျဖးႏႈွတ္မွေပါ့၊အသြင္းအႏႈတ္မွာ ဆီ ကအေရးၾကီးတယ္)
Post a Comment