Tuesday, September 29, 2009

ကဗ်ာထဲကုိ ထည့္ခ်င္ရာထည့္တဲ့ အုံၾကြမႈ



ကဗ်ာထဲကုိဘာထည့္ရမလဲ

ေမ်ာက္ေတြဟာ အုန္းသီးထဲ ဘယ္သူေရထည့္သြားသလဲဆုိတဲ့
အေတြးအေခၚရသလုိ
ကဗ်ာထဲကုိ ဘာထည့္ရမလဲ
ဒုတိယကမၻာစစ္အတြင္းက
ျပင္သစ္ေၾကးစားမေတြဟာ သူတုိ႔ကုိယ္ထဲကုိ ဆစ္ဖလစ္ပုိးထည့္ၿပီး
ဂ်ာမန္ေတြကုိေဖ်ာ္ေျဖသလုိမ်ဳိး
ကဗ်ာထဲကုိဘာထည့္ရမလဲ
ဒႆနမပါတဲ့ ကဗ်ာဖတ္ရတာ ဆားမပါတဲ့ဟင္းစားရသလုိမ်ဳိးတဲ့
ကဗ်ာထဲကုိဘာထည့္ရမလဲ
ကဗ်ာဆုိတာ အသံသာရမယ္
ဟုတ္ကဲ့
ကဗ်ာမွာ နိမိတ္ပုံထြားထြားႀကီးေတြနဲ႔ ေဝေဝဆာဆာျဖာရမယ္
ဟုတ္ကဲ့
ကဗ်ာထဲမွာ ဘာသာစကားထည့္ပါ
ဟုတ္ကဲ့
ကဗ်ာဆုိတာ ရုိးသားရမယ္
ဟုတ္ကဲ့
မင္းတုိ႔ ေရးခ်င္ရာေရးတာကုိ ကဗ်ာလုိ႔ေခၚေနၾကတာလား
ဟုတ္ကဲ့ . . . ဟုတ္ကဲ့ ခင္ဗ်ာ
အဲ့ဒီလုိနဲ႕
ကဗ်ာထဲကုိ အသဲကြဲသီခ်င္းေတြ ထည့္လႊတ္လုိက္တယ္
ကဗ်ာထဲကုိ စိတ္ရဲ႕အုံမႈိင္းမႈေတြ ထည့္လႊတ္လုိက္တယ္
ကဗ်ာႀကီးပဲဆုိ ျပင္းမွာစုိးလုိ႔ ေဆာ္ဒါ နဲနဲေရာထည့္တယ္
(ကဗ်ာ စစ္စစ္ဆုိ ဘာမွ မေရာပဲ ေသာက္တာ ပုိေကာင္းတယ္)
ကဗ်ာထဲကုိ မုိးနဲ႕အတူအစုိးမရတဲ့ ေကာင္မေလးေတြအေၾကာင္းထည့္တယ္
ကဗ်ာထဲကုိ ေမထုန္မဲ့ျခင္းကေန ေပါက္ဖြားႀကီးျပင္းတဲ့ ႏုိ႔စားႏြားမႀကီးအေၾကာင္းထည့္တယ္
ကဗ်ာထဲကုိ ျပတ္ေတာက္သြားတဲ့ ဖိနပ္ေလးတဘက္အေၾကာင္းထည့္တယ္
ထည့္ခ်င္ရာထည့္ထားတဲ့ ကဗ်ာႀကီးဟာ ေျမဆြဲအားကေန ရုန္းကန္ပ်ံ ဘုိ႔ ၾကြၾကြ ရြရြႀကီးျဖစ္ေနၿပီ
လြတ္လြတ္ကၽြတ္ကၽြတ္ ကင္းလြတ္ခြင့္ရဘုိ႔ အေရး ဆုိင္းႀကဳိးေတြကုိ ဘယ္သူလာျဖတ္မလဲေတြးတယ္
ပေရာ္ဖက္ဆာ တေယာက္က ေျပာတာက
ကဗ်ာထဲကုိ ထည့္ခ်င္ရာထည့္တဲ့ အုံၾကြမႈႀကီးရဲ႕ အစဟာ ခရစ္ေတာ္မေပၚခင္ကထဲကတဲ့ . .


အဲဒီ အုံၾကြမႈထဲမွာ ေၿမဆြဲအားေၾကာင့္ ၿဖစ္ေပၚလာတဲ့ ရုန္းကန္မႈေတြ
ကဗ်ာ ဟာေန၀င္ေနထြက္ေစာခဲ့တယ္ ကဗ်ာဟာ မုတ္သုန္ေလဦးလုိလည္း
အၿမဲတမ္းခက္ထန္တယ္ အမွန္တရားဆုိတာ ခက္ထန္တာပဲေလ...
အသက္မဲ့ေနတဲ့ အိပ္မက္ေတြ ေၿခာက္ကပ္ေနတယ့္လယ္ေၿမေတြ
တကယ္ေတာ့
အမွန္တကယ္ေတာ့
လူသမုိင္းကုိ ထြန္ယက္ခဲ့တာကဗ်ာပါ...
အသည္းကြဲေနတဲ့ ကဗ်ာဆရာ အရူးတစ္ေယာက္က
အသည္းကြဲ ဖူးသူအားလုံးကုိကုိယ္စားၿပဳသလုိေပါ့
ေတာ္လွန္ေရးမွာက်ဆုံးသြားတဲ့ သူရဲေကာင္းေတြအတြက္
ကုိယ္ကိုယ္တုိင္ က်ဆုံးခံခဲ့ရသူလည္း ကဗ်ာဆရာပဲ
ကဗ်ာထဲကုိ နာက်င္မႈေတြ ထည့္ခေလာက္ေတာ့
ေကာင္မေလး မင္းၾကဳိက္တဲ့
စေတာ္ဘယ္ရီမိတ္ရွိတ္ေဖ်ာ္ရည္တစ္ခြက္ေတာ့ၿဖစ္လာမွာမဟုတ္ဘူး
တကယ္ေတာ့ ကုိယ့္ကုိယ္ထဲက လြတ္ေၿမာက္ေရးတုိက္ပြဲ
ဆုိက္ေဘးရီးယားကုိ နယ္ႏွင္ခံလုိက္ရတဲ့ သမုိင္းစာအုပ္တစ္အုပ္လုိ႔
ေအးစက္နက္ရႈိင္းလုိ႔....
မင္းေလ့က်က္ၿပီးၿပီလား
မင္းရုိးသားခဲ့ၿပီးၿပီလား
မင္းၿဖဴစင္ခဲ့ၿပီၿပီလား...
ကဗ်ာကုိဖတ္တတ္ဖုိ႔ မင္းစိတ္အခံက ၿဖဴစင္ဖုိ႔လုိတယ္...
ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေလာကေထာင္ေခ်ာက္ေတြထဲမွာ
မင္းကုိယ္တုိင္ပိတ္မိတဲ့အခါ ကဗ်ာကုိ ဘာေၾကာင့္လုိမလဲသိမယ္
ကဗ်ာထဲမွာ ဘာထည့္ထားလည္းသိမယ္...
အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ ဒီစာမ်က္ႏွာကုိေက်ာ္ဖတ္သြားလည္းရတယ္...
ကဗ်ာဟာမင္းအတြက္ ေမ်ာက္အုန္းသီးရ မၿဖစ္ေစနဲ႔...။



ေရးသူ - ဖုန္းျမင့္ + မုိးလႈိင္ည

6 comments:

Anonymous said...

စိတ္အခံက မၿဖဴစင္ဘဲနဲ႔ ဒီကဗ်ာကို ဖတ္သြားတယ္ဗ်ာ...

အခုတေလာ ကဗ်ာေတြ ေကာင္းမွ ေကာင္း...

mie nge

အိုင္လြယ္ပန္ said...

ကဗ်ာထဲကို
ေငးေမာၿခင္းေတြ
လာပစ္ထည္႔သြားပါတယ္ ......။။။

နန္းညီ said...

ဒီစာမ်က္ႏွာကို ေက်ာ္ဖတ္သြားတယ္

Angel Shaper said...

လာဖတ္သြားျပန္ပါျပီ။
ဘာမွ မေျပာတတ္ပါ။

mirror said...

စြတ္ရြတ္ျပီး မုိက္ထည့္လုိက္တယ္။
ကဲ မုိက္တယ္ဗ်ာ။မေက်နပ္ဘူးလား။
ဒီကဗ်ာ..လႊတ္မုိက္ပါတယ္ဆုိ.. မေက်နပ္ဘူးလား။

KK said...

ေမ်ာက္ ကဗ်ာရသြားျပီဗ်
သိုး ထဲကိုကဗ်ာေတြျပစ္ထည္ ့သြားျပီ