Thursday, July 23, 2009

ျမဒါလီသုိ႔ ...တမ္းခ်င္းမ်ား (၁)

ျမသား မုိးေကာင္းကင္ေအာက္မွာ
မင္းကုိ ခ်စ္တဲ့ အခ်စ္ေတြနဲ႔ လင္းေတာက္ခဲ့ရပါတယ္ ျမဒါလီ....။


ေလထဲ ေခါင္းေမာ႔ အနံ႔ခံလုိက္ေတာ႔

ေမႊးရနံ မျပယ္ေသးတဲ႔ အေမ႔ရဲ႕ ရနံ႔ေတြ ရလုိက္တယ္ ..
ျပီးေတာ႔ ...
က်ေနာ႔ နံရုိးမေလး ရဲ႕ ရန႔ံကုိလဲရတယ္ ..
အခုေတာ့....
ေလထုက မလတ္ဆတ္
ေလးလံ စြတ္စုိ ထုိင္းမႈိင္းလြန္းေနေတာ႔
စပါတာကတ္ ရဲ႕ ရနံ႔ ကုိ က်ေနာ့္ကုိယ္ေပၚက
ျပန္ရေနတယ္ .......။


ခ်စ္ျခင္းတရားရဲ႕ ဆင္းရဲဟာ ဘယ္ေလာက္ ငရဲဆန္တယ္ဆုိတာ

သိခဲ႔ပါစ ျမဒါလီ ...


ေန ၊ လ ၊ ကမၻာ တတန္းထဲက်ျပီး ၂၁ ရာစုရဲ႕ အၾကာဆုံးေနၾကတ္ခ်ိန္ရယ္လုိ႔

လူေတြ အုတ္ေအာ္ေသာင္းတင္း ျဖစ္ေနၾကခ်ိန္မွာ
ငါ႔အတြက္ မထူးဆန္းခဲ့ပါဘူး..ျမဒါလီ
ငါ႔ကမၻာထဲမွာ မင္းမရွိေတာ့ဘူးလုိ႔ သိလုိက္ရတဲ႔ အခ်ိန္ကစ
ေၾကကြဲျခင္းႏွင့္ ငါ တထပ္ထဲက်
တသံသရာလုံး ေနလုံးကြယ္ခဲ့ ရတာပါကြယ္ ..... ။


မင္းႏွင့္ အတူ ရွိခဲ့ ဖူးတဲ့ ေန႔ရက္ေတြဟာ ေႏြဦးရဲ႕ေလျပည္မွာ

ေမ်ာပါသြားတဲ့ ...သစ္ရြက္ေၾကြေလးေတြပဲေပါ႔ ....
ငါကေတာ့ အဲ႔ဒီ သစ္ရြက္ကေလးေတြ ကုိ မ်က္ေတာင္မခတ္တမ္း
လုိက္ေငး ေနရသူရယ္ပါ ျမဒါလီ... ၊ ေလာကရဲ႕ နိယာမ အရ
ျဖစ္လြယ္ ၊ ပ်က္လြယ္ ဆုိတာ မွန္ေပမယ့္ ေမ့ေပ်ာက္ ဘုိ႔ မလြယ္တာေတာ့
ခက္တယ္ ...။


ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ႔ ျမဒါလီရယ္...

မင္းရင္ထဲမွာ ငါဟာ ဖ်တ္ကနဲ ေျပးသြားတဲ့ ႏွင္းဆီရနံ႔ေလးတခု သုိ႔တည္းမဟုတ္
မင္းေျခအစုံကုိ တုိးေဝွ႔ က်ီစယ္ ခဲ႔ဘူးတဲ႔ မင္းရဲ႕ အလွေမြးေၾကာင္ေလးတေကာင္ေလာက္
သတိရေပးခဲ့မယ္ ဆုိရင္ျဖင့္ ....
ေလာကနဲ႔ခ်ီလာမယ့္ အဆုံးရႈံးေတြကုိ ငါတေယာက္ထဲ သိမ္းက်ဳံး ရင္ေကာ့ ခံလုိက္ပါေပရဲ႕ .....။


မင္းကုိ ခ်စ္တဲ႔စိတ္နဲ႔ငါ႔အေရျပားကုိ က်က္ျပီး
တီးခတ္လုိက္တဲ့ ဗုံသံ မင္းၾကားႏုိင္ပါေစ ကြယ္….။


မင္းတုိ႔အခ်စ္က ေအာင္ျမင္ပါေစ..... ။
ငါ႔ဘဝက က်ဆုံးပါေစ...........။



ဖုန္းျမင့္

9 comments:

Anonymous said...

ကဗ်ာေလးေကာင္းတယ္...

ဒါေပမယ္႔ မင္းတို႔အခ်စ္ကေအာင္ၿမင္ပါေစ...
ငါ႔အခ်စ္ကက်ဆံုးပါေစ....

ဆိုလို႔ ဖတ္ၿပီး စိတ္မေကာင္းၿဖစ္သြားတယ္...

mie nge

mirror said...

က်ေနာ့္ရဲ့ နံရုိးမေလးတဲ့လား..။
ႏုတယ္ဗ်ာ..(မႏိုင္ဘူး.ဒီလူၾကီး )
:D

pandora said...

မင္းကုိ ခ်စ္တဲ႔စိတ္နဲ႔ငါ႔အေရျပားကုိ က်က္ျပီး
တီးခတ္လုိက္တဲ့ ဗုံသံ မင္းၾကားႏုိင္ပါေစ ကြယ္….။..

မုိက္တယ္.. ေၾကြသြားမွာပဲ။

အ႐ုပ္ကေလး said...

အခ်င္း႐ွိတဲ့ ကမၻာမွာ အႏွစ္ရခဲ့တဲ့ အေမ့ကိုယ္သင္းန႔ံ ..
ရန႔ံမျပယ္သလို ထပ္ပါသင္းေနခဲ့တာ ခ်စ္သူရဲ႕ ရန႔ံၾကဴၾကဴေလးလားပဲ ....
အာ႐ံုကို ေမွာင္၀င္တိုက္အျဖစ္အေျပာင္း
င့ါတစ္ကိုယ္လံုး ေဇာေခၽြးေတြျပန္လို႔ ...
တစ္လွည့္တစ္ခါနဲ႔ ကကြက္သြယ္တစ္ခုမွာ
မင္း .. သင္ျပခဲ့တဲ့ ကေရး ကဟန္ေလးက
ဇာတ္ထုပ္တစ္ထုပ္ကို အနာတရျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္
ငါဟာ ပြဲလန္႔သူလား ..
သတိတရနဲ႔ စိတ္တေဒသက င့ါအတြက္ဆိုရင္
စည္ေတာ္အပါးမွာ အခစား၀င္မဲ့ၾကယ္စင္မင္းဟာ
ခ်စ္သူအတြက္ အလြမ္းစက္လက္နဲ႔ ကမ္းတစ္ဖက္ကိုေတာင္ ေၾကြက်ႏိုင္ရဲ႕ ..
ခ်စ္သူ သင္ သိပါစ .....။

အိုင္လြယ္ပန္ said...

ခ်စ္ျခင္းတရားရဲ႕ ဆင္းရဲဟာ ဘယ္ေလာက္ ငရဲဆန္တယ္ဆုိတာ
သိခဲ႔ပါစ ျမဒါလီ ။

မင္းကုိ ခ်စ္တဲ႔စိတ္နဲ႔ငါ႔အေရျပားကုိ က်က္ျပီး
တီးခတ္လုိက္တဲ့ ဗုံသံ မင္းၾကားႏုိင္ပါေစ ကြယ္….။

လွတယ္ဗ် ။

YoungGun said...

ဒီကဗ်ာေလးက ဟတ္ထိလြန္းေတာ့ အခက္ခဲၾကားကေန ရေအာင္ မန္႔လိုက္ပါတယ္။ ဖ်တ္ခနဲေျပးသြားတဲ့ ႏွင္းဆီရနံ႔ေလး တစ္ခု၊ သစ္ရြက္ေၾကြ..အို..ေျမခခဲ့ဖူးတဲ့ မ်က္ရည္ေတြအေၾကာင္း ျပန္စာလံုးေပါင္းျပေနတာ မ်ားလားဗ်ာ။ သတိရျခင္းကို လႈပ္ႏူိးလုိက္တဲ့ ကဗ်ာရြတ္သံအဆံုးမွာ သူမနာမည္ေလးကိုသာ တုိးဖြညင္သာ လြမ္းဆြတ္လိုက္ရပါတယ္။

ကုိေအာင္ said...

ျမဒါလီကုိ ေမးေပးပါ၊ စပါတာကတ္ရဲ႕အနံ႕ဟာ ခ်ဳိလား
လုိ႕ ... ဟဲဟဲ ေနာက္တာပါ၊ အားေပးလ်က္။

Mhu Darye said...

ကဗ်ာကို တခါ ဖတ္လို႔ ရတဲ့ ခံစားခ်က္နဲ႔ ေနာက္တေခါက္ ဖတ္လုိ႔ ျဖစ္လာတဲ့ ခံစားခ်က္ ျခင္း မတူ ဖူး ဆိုတဲ့ စကားကို လက္ခံ သြားၿပီ။
ကဗ်ာလား?
း)

ATN said...

ခဏခဏ လာျပန္ဖတ္တယ္...
ခုမွ မန္႕ရတာ...
ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့
အမ်ားၾကီးေတာ့ ေျပာစရာမရွိဘူး
ေကာင္းလို႕...

တကယ္ေတာ့
ဗံုသံေတြ ၾကားတယ္
အက်ယ္ေလာင္ဆံုး...
ယမ္းနံ႕ေတြရတယ္
အသက္ရွႈအက်ပ္ဆံုး...
ေသြးစိမ္းေတြ ျမင္တယ္
ေတြ႕ဖူးသမွ် အနီရဲဆံုး...

တခုပဲ ေျပာစရာ ရွိတယ္...
http://pandora-and-pandora.blogspot.com/2008/07/blog-post_13.html
အဲသည္ပို႕စ္မွာ ကိုေ၀လင္း မန္႕သြားတာေလး ဖတ္ၾကည့္